- Szczegóły
„Słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym swym bogactwem”. Przyjmując Słowo i wypełniając je, stajemy się uczestnikami tajemnicy jaką jest przyjście Chrystusa na Świat. Przyjęcie Słowa zobowiązuje: „z wszelką mądrością nauczajcie i napominajcie samych siebie (…), wszystko, cokolwiek działacie słowem lub czynem, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego”.
- Szczegóły
Trzeci dzień w oktawie Narodzenia Pańskiego; Św. Jana Apostoła i Ewangelisty
Oktawa Bożego Narodzenia pomaga nam trwać w radości z odkrywania Boga, który stał się Człowiekiem. Pomocą dla nas są świadkowie życia Chrystusa. Św. Jan należy do ostatnich, którzy widzieli Pana. Pomaga podjąć trud wiary, tej „wiary bez widzenia”. Zapisał sam to doświadczenie bardzo zdawkowo: „ujrzał i uwierzył”. Płótna leżące i oddzielnie chusta z twarzy Chrystusa obok zwinięta – to dla niego „znaki”, podpowiedź, że Chrystus żyje.
- Szczegóły
26 grudnia – św. Szczepana, diakona i pierwszego męczennika
Informacje o życiu św. Szczepana rozpoczynają się od czasu wybrania go na diakona Kościoła. Znalazł się w gronie siedmiu diakonów wybranych przez Apostołów dla posługi ubogim. Szczepan nie ograniczył się tylko do pomocy ubogim. Według Dziejów Apostolskich ,, pełen łaski i mocy Ducha Św. głosił Ewangelię z mądrością, której nikt nie mógł się przeciwstawić”. Został oskarżony przez Sanhedryn, że występuje przeciw Prawu i Świątyni. Publicznie wyznał Chrystusa , za co został ukamienowany. Jest określany mianem Protomartyr – pierwszy męczennik.
- Szczegóły
Struktura czytań Uroczystości Narodzenia Pańskiego, zawartych w trzech formularzach (Msza święta „w nocy”, „o świcie” i „w dzień”) ukazuje stopniowe i symboliczne przechodzenie z ciemności do pełni światła. Ewangelia Mszy „w nocy” maluje przed nami obraz historycznych narodzin Zbawiciela, dokładnie obsadzony w danych chronologicznych (Łk 2, 1-3) i geograficznych (Łk 2, 4-5). Już na samym początku Syn Boży doświadcza odrzucenia (brak miejsca w gospodzie), a tymi, którzy są wybrani na pierwszych świadków tajemnicy Wcielenia są ubodzy pasterze, czyli ludzie „z marginesu”. Nowonarodzony Mesjasz wchodzi w rzeczywistość po ludzku najbardziej biedną i pogardzaną, aby ukazać ludziom potrzebę pokory przez przykład własnego uniżenia.
- Szczegóły
Król Dawid zapragnął zbudować świątynię, w której byłaby przechowywana Arka Przymierza. Chciał wznieść świątynię, czyli „dom Boży”. Bóg odpowiedział jednak, że to On sam zbuduje „dom” królowi (a nie odwrotnie). Widać tu grę słów. W obu zdaniach został użyty hebrajski rzeczownik „bayit” („dom”). Może on oznaczać zarówno dom jako budynek, jak i dom w znaczeniu rodziny. Trwanie domu odnosi się do potomstwa, które utrwala ów dom (swój ród) w kolejnych pokoleniach. W tym kontekście jaśniej brzmią słowa Boga skierowane do króla: „wzbudzę po tobie potomka twojego (...) i utwierdzę jego królestwo” (2 Sm 7,12-13). Jest to zapowiedź nadejścia Mesjasza, potomka Dawida, który jednocześnie miał być Synem Boga. Prawdę tę przypomina psalmista, przywołując temat przymierza, jakie Pan zawarł z królem (por. Ps 89,5).
