Struktura czytań Uroczystości Narodzenia Pańskiego, zawartych w trzech formularzach (Msza święta „w nocy”, „o świcie” i „w dzień”) ukazuje stopniowe i symboliczne przechodzenie z ciemności do pełni światła. Ewangelia Mszy „w nocy” maluje przed nami obraz historycznych narodzin Zbawiciela, dokładnie obsadzony w danych chronologicznych (Łk 2, 1-3) i geograficznych (Łk 2, 4-5). Już na samym początku Syn Boży doświadcza odrzucenia (brak miejsca w gospodzie), a tymi, którzy są wybrani na pierwszych świadków tajemnicy Wcielenia są ubodzy pasterze, czyli ludzie „z marginesu”. Nowonarodzony Mesjasz wchodzi w rzeczywistość po ludzku najbardziej biedną i pogardzaną, aby ukazać ludziom potrzebę pokory przez przykład własnego uniżenia.

Ewangelia Mszy  „o świcie” idzie o krok dalej, czyniąc z pasterzy nie tylko biernych odbiorców anielskiego orędzia, lecz aktywnych poszukiwaczy Chrystusa, aby po osobistym doświadczeniu Jego obecności stali się odważnymi głosicielami radosnej nowiny. Wielu dzisiejszych chrześcijan stawia siebie w pozycji biernych słuchaczy, do których uszu dociera treść zbawczego orędzia, ale w zasadzie nic w ich życiu nie zmienia. Pasterze betlejemscy uczą nas, iż do odkrycia żywej i działającej obecności Boga w naszym życiu potrzeba naszej aktywności, nieustannego zmagania z naszym lenistwem duchowym i pokusą rezygnacji z dalszego pogłębiania swojej wiary. Tylko osobiste i wciąż odnawiane doświadczenie Boga nadaje moc i wartość chrześcijańskiemu świadectwu.

Prolog Janowy, będący fragmentem Ewangelii czytanym w czasie Mszy „w dzień”, jest syntezą rozważań zogniskowanych wokół tajemnicy Bożego Narodzenia. Autor natchniony ukazuje Słowo jako całkowicie ukierunkowane na osobę Boga i z Nim doskonale zjednoczone, a poprzez misterium Wcielenia bliskie i dotykalne dla człowieka. Chrystus-Słowo najpełniej objawia tajemnicę Boga i zaprasza każdego człowieka, aby czerpał od Niego „łaskę po łasce” (J 1, 16). Jednak wszystko zależy od wolnej decyzji człowieka, na ile pozwoli aby dar Wcielonego Słowa zamieszkał i działał w jego osobistym życiu.

Ks. Krzysztof Malczewski

  25 grudnia – Boże Narodzenie

Boże Narodzenie – święto to jest jednym z najstarszych świąt chrześcijańskich. Początki sięgają III wieku. Najpierw miało charakter lokalny, ograniczało się do Betlejem. Betlejemska grota była znanym miejscem kultu już w II wieku. Na początku IV wieku nad grotą powstała Bazylika Narodzenia.  W Rzymie święta Bożego Narodzenia zaczęto obchodzić ok. 336 roku, stamtąd zwyczaj dotarł do innych krajów. W Polsce święta Bożego Narodzenia związane są z licznymi zwyczajami i tradycjami.

W homilii podczas Pasterki w Bazylice św. Piotra 25 grudnia 2006 r. św. Jan Paweł II zachęcał do modlitwy za wszystkich ludzi, aby ,,radość, której źródłem stało się w historii człowieka narodzenie Syna Bożego, dotarła do wszystkich ludzi tak, aby każdy mógł z tego źródła obficie czerpać i pić”.

 Św. Jan Paweł II zachęcał, by przyjąć Jezusa, który rodzi się i puka każdego dnia do naszych serc, by je otworzyć dla Niego w drugim człowieku. Podkreślał, że takie myśli są też zawarte w rozważaniach bł. Matki Teresy z Kalkuty – beatyfikowanej przez św. Jana Pawła II:

,, Zawsze, ilekroć się uśmiechasz do drugiego człowieka i wyciągniesz do niego rękę – jest Boże Narodzenie. Zawsze, ilekroć milkniesz, by innych wysłuchać; zawsze, kiedy rezygnujesz z zasad, które jak żelazna obręcz naciskają ludzi z ich samotności, zawsze, kiedy dajesz odrobinę nadziei tym, którzy są przytłoczeni ciężarem fizycznego, moralnego i duchowego ubóstwa, zawsze kiedy rozpoznajesz w pokorze jak bardzo znikome są twoje możliwości i jak wielka jest twoja słabość, zawsze jak pozwalasz, by Bóg pokochał innych przez ciebie – ZAWSZE WTEDY JEST BOŻE NARODZENIE” .

Anna Tusznio