- Szczegóły
Zaprawdę powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego”.
- Szczegóły
Bądź dobrej myśli
„Bądź dobrej myśli…” to pierwsze boże słowa, które słyszymy w czasie dzisiejszej Mszy św. Tak bowiem zaczyna się pierwsze czytanie zaczerpnięte z księgi proroka Barucha. Imię Baruch znaczy „błogosławiony”, „szczęśliwy”. Księga proroka „Błogosławionego” jest niewielka co do objętości, ale Kościół w swej liturgii wykorzystuje ją także w okresie adwentu i w czasie Wigilii Paschalnej.
Słowa otuchy… potrzebujemy ich wszyscy, potrzebujemy ich w rozmaitych sytuacjach życiowych; z wdzięcznością pamiętamy o tych, którzy podtrzymali naszą nadzieję w jakiejś trudnej chwili; i każdy może stać się źródłem otuchy dla innych. Słowa otuchy ma dla nas także Pan Bóg (prorok Baruch nazywa Go z miłością: Stworzycielem, Żywicielem, Bogiem wiekuistym) i kieruje je do nas codziennie, tylko że nie zawsze nasze serca są na nie otwarte…
- Szczegóły
Anioł nie przywiązuje do siebie wagi
Człowiek i Bóg na jedną i tę samą sprawę patrzą często inaczej. Nasze poznanie zakłócone jest przez grzech. Bóg natomiast widzi wszystko takim jakim jest. W dzisiejszej Ewangelii czytamy: „W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: «Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?»”. Być może każdy z nich miał nadzieję na usłyszenie komplementu, że ty jesteś największy. Jezus jednak nie wyróżnił nikogo z pytających. „Przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego»”.
- Szczegóły
Łk 10, 1-12
10 Lecz jeśli do jakiego miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: 11 Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże.
Często pytam siebie, co znaczą te słowa o strząśnięciu prochu z nóg w miejscu, gdzie nie przyjęto uczniów Chrystusa. Miasto – skupisko ludzi, siedziba tych, którzy często bez reszty skoncentrowani na to tym, co doczesne. Zapatrzeni w ekran telewizora, zasłuchani w hipnotyczny głos interpretujący rzeczywistość na użytek słuchaczy. Współczesna „pustynia”, gdzie gonitwa i troska o sprawy doczesne równie skutecznie wypala nadzieję na „coś więcej i wyżej”, jak bezlitosne słońce pustyni wypala nawet próbę nowego życia. Do takiego „miasta” o symbolicznym znaczeniu wchodzi posłany, człowiek nadziei, który w spotkaniu z Chrystusem odnalazł sens i światło. Wchodzi do „miasta” i … jego entuzjazm spotyka się z obojętnością, która bodaj bardziej gasi niż otwarta wrogość. Taka obojętność może zarażać, może ogarniać duszę jak chłód zimy, który zagłębia się w ciało stopniowo, a skutecznie i systematycznie gasząc wrażliwość zmysłów sprawia, iż człowiek umiera bez czucia…
- Szczegóły
29 września – Świętych Archaniołów: Michała, Gabriela, Rafała
W dniu 29 września czcimy trzech Archaniołów: Michała, Gabriela, Rafała. Mają oni soje miejsce pośród dziewięciu chórów anielskich: Serafini, Cherubini, Trony, Panowania, Moce, Zwierzchności, Władze, Archaniołowie, Aniołowie.
Michał oznacza : ,,Któż jak Bóg?” i było pierwszym zawołaniem aniołów w niebiańskich zmaganiach z szatanem. Pismo święte opisuje św. Michała jako jednego z głównych książąt, przywódcę tych sił w niebie, które odnosiły triumf nad mocami piekielnymi. Jest patronem złotników.
W ikonografii św. Michał Archanioł przedstawiany jest w tunice i paliuszu, w szacie władcy, jako wojownik w zbroi. Skrzydła św. Michała są najczęściej białe, niekiedy pawie. Włosy upięte opaską lub diademem. Jego atrybutami są: globus, krzyż, laska, lanca, miecz, oszczep, puklerz, szatan w postaci smoka u nóg lub skrępowany, tarcza z napisem: Quis ut Deus - "Któż jak Bóg", waga.
