Anioł nie przywiązuje do siebie wagi
Człowiek i Bóg na jedną i tę samą sprawę patrzą często inaczej. Nasze poznanie zakłócone jest przez grzech. Bóg natomiast widzi wszystko takim jakim jest. W dzisiejszej Ewangelii czytamy: „W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: «Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?»”. Być może każdy z nich miał nadzieję na usłyszenie komplementu, że ty jesteś największy. Jezus jednak nie wyróżnił nikogo z pytających. „Przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego»”.
Walka o pierwszeństwo wśród uczniów została przezwyciężona inną miarą wielkości. Wobec kłótni uczniów o przywileje, Jezus ma jedną odpowiedź. Pokazuje dziecko. Wszyscy potrzebujemy tej nauki. Ranking wielkości w królestwie niebieskim wygrywają ludzie z wrażliwością i prostotą dziecka. Czyli ci, którzy wiedzą od Kogo pochodzi ich wielkość.
Jezus w dzisiejszej Ewangelii mówi o dzieciach: „Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie”. Anioła Stróża ma każdy z nas, ale dzieci lepiej wyczuwają jego obecność. Istnieje pewna humorystyczna odpowiedź na pytanie zawierające ludzkie wyobrażenie o przemieszczaniu się aniołów: Dlaczego one fruwają? Ponieważ nie przywiązują do siebie wagi. Dorastanie do Bożego dziecięctwa polega na uczeniu się od aniołów, bycia wolnymi od zabiegania o własne znaczenie.
ks. Janusz Chyła
2 października – Świętych Aniołów Stróżów
Istnienie istot duchowych, niecielesnych, które Pismo Święte nazywa zazwyczaj aniołami, jest prawdą wiary (KKK 328-330; 335-336).
Aniołowie są duchami stworzonymi przez Boga dla jego chwały i pomocy ludziom. Dzisiejsze wspomnienie uświadamia nam, że Aniołowie Stróżowie realnie istnieją, opiekują się nami, chroniąc przed złem i prowadząc ku dobru, a wiara w nich nie jest zarezerwowana tylko dla dzieci. Na stałe do kalendarza liturgicznego dla całego Kościoła wprowadził je Klemens X w roku 1670. O istnieniu i opiece Aniołów mamy teksty Pisma Świętego:
Życie ludzkie od dzieciństwa (por. Mt 18, 10) aż do zgonu (por. Łk 16, 22) jest otoczone opieką Aniołów (por. Ps 34, 8; 91, 10-13) ; wstawiennictwem Aniołów (por. Hi 33, 23-24; Za 1, 12; Tb 12, 12) .
Aniołowie byli obecni w nauczaniu Kościoła już od pierwszych wieków - w dziełach wybitnym myślicieli chrześcijańskich. Św. Cyprian nazywa Aniołów,, naszymi przyjaciółmi”, św. Ambroży ,,naszymi pomocnikami”. Św. Augustyn pisze: ,,Wielkim jest staranie, jakie ma Bóg o ludzi. Wielką nam miłość okazał przez to, że ustanowił Aniołów, aby nas strzegli”.
Wśród świętych, którzy wyróżniali się szczególnym nabożeństwem do Aniołów Stróżów, można wymienić św. Stanisława Kostkę, naszego rodaka, patrona Polski, który z rąk Anioła miał otrzymać cudownie Komunię świętą, gdy był w drodze do Dyllingen; św. Franciszka Salezego, który miał zwyczaj pozdrawiać Anioła Stróża w każdej miejscowości, do której przybywał; oraz św. Jana Bosko, którego Anioł Stróż kilka razy uratował od niechybnej śmierci w czasie czynionych na niego zamachów, kiedy posyłał mu tajemniczego psa ku obronie. Żywą wiarą w Aniołów Stróżów wyróżniał się też św. Jan XXIII, który jeszcze jako nuncjusz apostolski przed każdym ważnym spotkaniem prosił swego Anioła Stróża o pomyślny przebieg rozmowy i jej dobre owoce.
Aniele Boży, Stróżu mój,
Ty zawsze przy mnie stój.
Rano, wieczór, we dnie, w nocy
Bądź mi zawsze ku pomocy.
Broń mnie od wszystkiego złego,
I doprowadź do żywota wiecznego. Amen.
Anna Tusznio
