- Szczegóły
27 kwietnia – św. Zyty
Św. Zyta urodziła się w biednej, ale pobożnej rodzinie chrześcijańskiej w Monte Sagrati. Mając dwanaście lat została służącą w Lukce. Codziennie uczestniczyła we Mszy św., swe obowiązki wypełniała bardzo skrupulatnie. W rzeczywistości praca była częścią jej religii, jak powtarzała : ,, Służąca nie jest pobożna, jeśli nie jest pracowita; pobożność bez pracy u ludzi naszej kondycji jest pobożnością fikcyjną”.
- Szczegóły
26 kwietnia – NMP Matki Dobrej Rady
Kult Matki Bożej Dobrej Rady związany jest nierozerwalnie z obrazem Maryi pod tym samym tytułem, który znajduje się w kościele augustianów w Genazzano w Umbrii we Włoszech. Pochodzi on z pierwszej połowy XV wieku. Związana jest z nim pewna opowieść. Kiedy w Genazzano kończono budowę kościoła dla Matki Bożej, na jednej z jego ścian pojawił się wizerunek Maryi z Dzieciątkiem. Wiadomość o tym szybko się rozeszła. Gdy któregoś dnia przyszli do Genazzano dwaj pielgrzymi z Albanii, rozpoznali w obrazie wizerunek Matki Bożej Dobrej Rady ze Szkodry, miejscowości leżącej w ich ojczyźnie.
- Szczegóły
25 kwietnia – św. Marka Ewangelisty
Św. Marek jest autorem drugiej Ewangelii. Napisał ją prawdopodobnie w Rzymie ok. 60 roku; powstała w języku greckim i była przeznaczona dla ludów nawróconych na chrześcijaństwo. Zarówno on, jak i jego matka , Maria, byli bardzo szanownymi w pierwszych latach chrześcijaństwa, a dom jego matki w Jerozolimie był miejscem spotkań chrześcijan.
- Szczegóły
24 kwietnia – św. Jerzego, męczennika
Kult św. Jerzego sięga V w. Przypuszcza się, że zginął śmiercią męczeńską podczas prześladowań za panowania cesarza Dioklecjana z początkiem IV w. Kościół grecki nazywa św. Jerzego ,, wielkim męczennikiem”. O jego wstawiennictwo proszono zwłaszcza przed bitwą, bo legenda głosi, że był żołnierzem.
- Szczegóły
22 kwietnia – św. Agapita I, papieża
Agapit urodził się w Rzymie; pochodził z arystokratycznego i bogatego rodu. Na stolicę Piotrową w 535 roku. Jako papież porządkował sprawy kościelne. W 536 roku, na prośbę króla Italii udał się do Konstantynopola, by powstrzymać militarne zamiary wobec Italii. Mimo owacji tłumów po przybyciu do miasta, jego wizyta w nie okazała się zbyt owocna. Nie udało mu się zapobiec kolejnym zbrojnym wyprawom bizantyjskiego generała Belizariusza do Italii. Zatwierdził za to jedną z formuł mnichów scytyjskich jako prawowierną, której jego poprzednik, papież Hormizadas zaakceptować nie chciał.
