Św. Jan Paweł II pielęgnował głębokie i tradycyjne przeżywanie Bożego Narodzenia.

W przemówieniu podczas pierwszych papieskich Świąt w 1978 roku powiedział: "Jeżeli my tak uroczyście obchodzimy Narodzenie Jezusa, czynimy tak, by zaświadczyć, że każdy człowiek jest kimś jedynym i niepowtarzalnym. Podczas gdy nasze ludzkie statystyki, ludzkie klasyfikacje, ludzkie systemy polityczne, ekonomiczne, społeczne i kulturowe oraz zwykłe możliwości ludzkie nie potrafią zapewnić człowiekowi tego, by mógł rodzić się, istnieć i działać jako jedyny i niepowtarzalny – Bóg mu to wszystko zapewnia. Dla Niego i wobec Niego człowiek zawsze jest jedyny i niepowtarzalny. Jest kimś od wieków zamierzonym i od wieków wybranym. Kimś powołanym i nazwanym swoim własnym imieniem".

Ten personalny wydźwięk Świąt Narodzenia Chrystusa wpisuje się w całą myśl i posługę polskiego papieża. Święta na Watykanie zawsze spędzał "po polsku". Łącznie z przebiegiem wieczerzy wigilijnej, która zawierała obrzęd dzielenia się opłatkiem, modlitwę, śpiewanie kolęd, postne potrawy a także prezenty dla domowników. W okresie Bożego Narodzenia Jan Paweł II zapraszał do siebie polskich księży mieszkających i uczących się w Rzymie. Dominował wtedy śpiew kolęd a także prezenty dla papieskich gości. Kolędy w papieskim domu śpiewano wspólnie przez cały okres Bożego Narodzenia po kolacji.

Watykańska choinka i żłóbek na placu św. Piotra to również zwyczaj wprowadzony tam przez Świętego.