29 kwietnia w bazylice katedralnej w Pelplinie kapłani wyświęceni w 1957 roku obchodzili diamentowy Jubileusz Kapłański.
Słowo wstępne ks. biskupa Ryszarda Kasyny 29.04.2017:
Homilia ks. arcybiskupa Henryka Józefa Muszyńskiego 29.04.2017:
Słowo końcowe ks. biskupa Ryszarda Kasyny 29.04.2017:
/W niedzielę umieścimy wywiad Radia Głos z arcybiskupem Henrykiem Muszyńskim/
„Piękno życia kapłańskiego polega na tym, że nikt z kapłanów nigdy nie jest niepotrzebny”, powiedział abp Henryk Muszyński podczas Mszy św. sprawowanej 29 kwietnia w bazylice katedralnej w Pelplinie z okazji jubileuszu 60-lecia Święceń Kapłańskich.
Mszy św. z trzynastoma diamentowymi jubilatami, w tym z prymasem seniorem, przewodniczył biskup pelpliński Ryszard Kasyna. Wśród koncelebransów byli biskupi z Pelplina: Wiesław Śmigiel i Piotr Krupa.
Na początku homilii abp Muszyński stwierdził: „przybywamy tu nie przypadkowo, bo przychodzimy tak, jak się przychodzi do źródła, by dziękować Bogu, uwielbić Go i prosić”.
„W perspektywie Bożej nic się nie zmieniło, bo przychodzimy tutaj w mocy tego samego Ducha Świętego, który wskrzesił Jezusa z martwych i obdarzył nas mocą Chrystusowego Kapłaństwa”, powiedział dalej hierarcha.
Prymas Polski senior podkreślił, że przeżywana liturgia w katedrze, gdzie jubilaci przyjęli sakrament święceń to dziękczynienie Bogu i ludziom, których Bóg postawił na ich drodze a szczególnie za profesorów i wychowawców seminaryjnych.
Kaznodzieja zauważył, że przyjęcie święceń odbywało się w posłuszeństwie Słowu a dzisiaj, po sześćdziesięciu latach, jubilaci pragną powiedzieć: „idę za Tobą Panie, by służyć na miarę swoich możliwości”, mówił emerytowany metropolita gnieźnieński.
Abp Muszyński podkreślił, że „piękno życia kapłańskiego polega na tym, że nikt z kapłanów nigdy nie jest niepotrzebny”. Dodał, że „być może, iż ta ofiara starych lat jest bardziej potrzebna Bogu niż czynna posługa”. W tym miejscu hierarcha przypomniał, że istotą posłannictwa kapłańskiego jest „posługa jednania, posługa miłosierdzia, głoszenie radosnej Nowiny, ukazywanie ludziom Bożej światłości, szczególnie tym, którzy zagubili się pośród ciemności grzechu, sprawowanie Najświętszej Ofiary, która jest ośrodkiem i pełnią każdego kapłańskiego życia”.
Mówiąc o realiach życia kapłana w podeszłym wieku, prymas senior dodał, że „życie ludzie nie jest ani zarobkowaniem, ani starzeniem się, jest dojrzewaniem do pełni”. „To, że trwamy to jest Jego dziełem”, stwierdził, wskazując, że kapłaństwo ma swoje źródło w miłości Boga do człowieka.
Zwracając się do swoich kolegów z roku święceń, kaznodzieja powiedział: „to jest niejako żniwo naszego życia, że doczekaliśmy tej chwili”.
Przed uroczystym błogosławieństwem udzielonym przez wszystkich biskupów, główny celebrans podziękował jubilatom za obecność i posługę kapłańską. Bp Ryszard Kasyna stwierdził: „To sam Pan posłużył się wami, waszymi talentami, zdolnościami, cierpliwością, stałością, wiary, abyście potrafili łaskę Bożego Miłosierdzia przekazywać Ludowi Bożemu”.
W 1957 roku święcenia prezbiteratu przyjęło w Pelplinie 58 diakonów. Z tej grupy żyje jeszcze 17 księży.
