Po raz pierwszy w diecezji pelplińskiej zostanie zorganizowana "Ekstremalna droga krzyżowa".
O szczegółach mówi siostra Mirona Turzyńska, przełożona prowincjalna Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek od Pokuty i Miłości Chrześcijańskiej w Orliku.
Wywiad z s. Mironą Turzyńską o ekstremalnej drodze krzyżowej.:
Ekstremalna droga krzyżowa to nie pielgrzymka! Celem EDK jest samodzielne przejście drogi krzyżowej z medytacją.
Są inne drogi krzyżowe, pielgrzymki i wydarzenia. EDK tak samo jest zmaganiem z wielokilometrową drogą, jednak tutaj jest to kwestia wyjścia z tekstem medytacji i próbą przemyślenia tego w ramach zmagania się z własnymi słabościami i w ramach nocnej wyprawy.
Są różne formy pobożności, gdzie można porozmawiać w drodze i jak najbardziej zapraszamy na takie pielgrzymki. Zaś forma pobożności EDK koncentruje się na własnym przeżyciu spotkania z Bogiem. Biorąc udział w EDK powinieneś nawet idąc w grupie zachować zasadę milczenia, samodzielnej modlitwy i rozmowy z Bogiem.
W EDK choć idziesz nawet w niewielkiej grupie to zmagasz się z tą drogą tak naprawdę sam. Nie skupiasz się na spotkaniu z innym człowiekiem, nie śpiewasz z nim pieśni i nawet nie modlisz się z nim, ale walczysz samemu. Zmagasz się indywidualnie z tym co jest przed Tobą. To właśnie jest istotą EDK, że polegasz tylko na sobie. Dzięki temu łatwiej otworzysz się na Boga. Jezus przebył drogę krzyżową również sam, znosił bóle biczowania, upadał z zmęczenia niosąc krzyż - grzechów wszystkich ludzi. Dlatego skupienie koncentrujesz na własnej walce i medytacji. Nie ma znaczenia czy ktoś zrezygnuje, lub czy zostaniesz z tyłu. W EDK bierzesz odpowiedzialność za samego siebie.
Od początku nie jest to czymś łatwym i prostym – tak jak przyjaźń, w której można liczyć na drugiego człowieka na dobre i na złe, w przeciwieństwie do kolegowania się, gdzie kiedy jest fajnie jesteśmy razem, a jak jest źle to każdy zostaje sam.
Szarość codziennego życia religijnego zmienia się w wejście w głębię i sam środek kościoła.
EDK to powrót do prawdziwej duchowości.
