Gminna Biblioteka Publiczna w Morzeszczynie zorganizowała Orszak Cysterski, który odbył się w niedzielę, 11 października 2015, w kociewskiej wsi Nowa Cerkiew.
Okazją dla tego wydarzenia był doroczny odpust bracki ku czci Matki Bożej Królowej Różańca św. Tym samym morzeszczyńska książnica rozpoczyna działania w ramach projektu „RUS CISTERIENSE – promocja kulturotwórczego dziedzictwa Szarych Mnichów wsi Nowa Cerkiew na Kociewiu” realizowanego w ramach programu TU MIESZKAM, TU ZMIENIAM dofinansowanego przez Fundację Banku Zachodniego WBK.
W programie odbył się m.in. przemarsz średniowiecznego korowodu ulicami wsi Nowa Cerkiew przy dźwiękach Zespołu Sygnalistów Myśliwskich z Gniewu oraz uroczystą Mszę św. w miejscowym kościele z okazji dorocznego odpustu ku czci Matki Bożej Królowej Różańca św.
Współorganizatorami Orszaku Cysterskiego byli: Parafia Rzymsko-katolicka pw. Wniebowzięcia NMP w Nowej Cerkwi oraz sołectwo Nowa Cerkiew.
Głównym organizatorem Gminna Biblioteka w Morzeszczynie z jej dyrektorem Damianem Domańskim.
Historyczną atmosferę uroczystości podkreślił proboszcz parafii ks. kan. Stanisław Borzyszkowski, który powitał zebranych słowami wypowiedzianymi w języku łacińskim.
Mszy św. koncelebrowanej przewodniczył ks. prał. dr Ireneusz Smagliński. W homilii dyr. Radia Głos powiedział, że Cystersom "Polska zawdzięcza olbrzymi postęp religijny i cywilizacyjny". Nawiązując do Maryjnej pobożności zakonu i jego ofiarnej pracy dodał: "Biorąc do ręki różaniec św., pewnie niekiedy rutynowo, ale oby szczerze, próbujemy uczyć się od Maryi pokornej postawy wobec Boga i ludzi. Tak, jak cystersi, którzy w imię „Ora et labora – módl się i pracuj”, wybierali do życia i zamieszkania trudne, podmokłe tereny. Tak „czynili ziemię sobie poddaną”. Dzielili los ludzi, którym było ciężko żyć na mokradłach i dawali świadectwo miłości Boga i człowieka a Maryja była im wzorem i wsparciem".
Od momentów sprowadzenia wspólnoty zakonnej do Pelplina przez księcia pomorskiego Mestwina Nowa Cerkiew należała do cystersów. Po kasacie klasztoru przez władze pruskie, ostatni przeor pelpliński Mateusz Prądzyński w 1823 roku zamieszkał w Nowej Cerkwi, gdzie przez 6 lat, do swojej śmierci, pełnił funkcję proboszcza. Jest pochowany w krypcie tamtejszego kościoła.
