"Nawróćcie się do Mnie całym sercem, przez post, płacz i lament... między przedsionkiem a ołtarzem niechaj płaczą kapłani, słudzy Pana". To wezwanie do płaczu, nie oznacza szlochania nad swoim losem, które miałoby być wynikiem surowej samooceny.

Ów płacz nie ma być też spektakularnym zalewaniem się łzami, w celu wymuszenia zmiany wyroku. Jeśli spojrzymy na to wezwanie w kontekście innych proroków (Jr 4,1 i Jon 3, 9), zobaczymy, że łzy mają charakter oczyszczający zawczasu... Mamy jeszcze czas na nawrócenie, na zespolenie naszych serc z Sercem Jezusa, który zapłakał nad Jerozolimą (Łk 19, 42), na naśladowanie Piotra (Łk 22, 62). Bądźmy jak Koryntianie, dajmy się upomnieć (2Kor 7, 8-11)

ks. Aleksander Dziadowicz