Bracia: Od dnia, w którym usłyszeliśmy o was, nie przestajemy za was się modlić i prosić Boga, abyście doszli do pełnego poznania Jego woli, w całej mądrości i duchowym zrozumieniu, abyście już postępowali w sposób godny Pana, w pełni Mu się podobając, wydając owoce wszelkich dobrych czynów i rosnąc przez głębsze poznanie Boga.

Niech moc Jego chwały w pełni was umacnia do okazywania wszelkiego rodzaju cierpliwości i stałości. Z radością dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów.

(Kol 1,9-14)

Paweł pisze list do Kolosan, ale to nie zwalnia nas z odbioru tych słów, bo przecież to słowo samego Boga do Ciebie i mnie; na dziś, na teraz, na to, co właśnie przeżywamy. Bóg wskazuje jasno w tym słowie, że w naszej codzienności nie powinniśmy przestawać być dla siebie wsparciem w zadaniach, które każdego dnia wykonujemy; jak również wspierajmy się duchowo: każdy z nas podczas modlitw powinien wstawiać się za bliźnimi u Boga – jak to czynił św. Paweł.

Mamy konkretne powody, dlaczego powinniśmy się zwracać do Boga. To On przecież odkupił nasze grzechy na drzewie krzyża, przez co zapewnił nam miejsce w niebie. Zatem tak żyjmy, aby rzeczywiście niebo osiągnęli, ale też pomagajmy innym, aby postępowali w sposób godny Pana, abyśmy mogli spotkać się z naszymi bliźnimi na uczcie niebiańskiej.

ks. Tomasz Mizyk