J 20, 24-29

Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był ra-zem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówi-li do niego: « Widzieliśmy Pana ».

Ale on rzekł do nich: « Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę ».

A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: « Pokój wam! »

Następnie rzekł do Tomasza: « Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż ją do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym ».

Tomasz Mu odpowiedział: « Pan mój i Bóg mój! »

Powiedział mu Jezus: « Uwierzyłeś dlatego, ponieważ Mnie ujrzałeś. Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzy-li ».

Ewangelia dnia dzisiejszego jest dla nas dosyć znana, zaś określenie „niewierny Tomasz” na stałe wpisało się w nasze potoczne zwroty językowe.

Dlaczego Tomasz nie chciał uwierzyć w zmartwychwstanie Jezusa? Powodów może być kilka. Może oswoił się z wydawałoby się bezpowrotną utratą Jezusa. Albo nie takiego Jezusa sobie wyobrażał: zamiast wielkiego Mistrza związał się z pospolitym zbrodniarzem, który zawisł na krzyżu będącym śmiercią niewolnika. Może też oswoił się z odejściem Jezusa, a wieści traktujące o tym, że zmartwychwstał traktował jako nic nie znaczące plotki i czczą gadaninę.

Z pewnością w Tomaszu, jak i w pozostałych Apostołach te i podobne myśli kotłowały się w głowie. Ale Dziesięciu ujrzało Jezusa i otrzymało od Niego władzę odpuszczania i zatrzymywania grzechów. Władza ta jest owocem Zmartwychwstania. Jezus ukazując się ponownie uznał, że owoce płynące z pustego grobu należy przekazać osobiście, gdyż tak wielką władzę należy sprawować w duchu radości paschalnej.

Dialog Jezusa z Tomaszem jest echem naszej wiary. Jezus dziś mówi do każdego z nas – „Podejdź do mnie – dotknij mnie”. Dotykać Jezusa możemy na różne sposoby. Najpierw wczytując się w Boże słowo, co też teraz droga siostro i bracie robisz wczytując się w Ewangelię i niniejsze rozważanie. Dotykasz Jezusa, który zabiera Cię do Wieczernika, abyś przeżył (przeżyła) radość wielkanocną. Mimo, że letnie upały na to nie wskazują, ale czytając urywki słowa Bożego o Zmartwychwstaniu Jezusa ponownie przeżywasz Wielkanoc. Drugim zaś sposobem na dotknięcie Jezusa jest przyjmowanie Komunii Świętej. Mamy trudniejsze zadanie niż Tomasz. On dotykał Jezusa w ludzkiej postaci, my też dotykamy Jezusa, lecz pod postacią chleba. Jezus zostawił nam siebie, abyśmy dotykali Jego ran, abyśmy tak jak Tomasz po przyjęciu go do serca mogli powiedzieć „Pan mój i Bóg mój”.

Zatem życzę Ci, żebyś często dotykał (dotykała) Jezusa. W ciszy swojego domu, pokoju, jak i w pięknych świątyniach, które zwiastują nam radosną nowinę: JEZUS ŻYJE I JEST POŚRÓD NAS.

Ks. Adam Malinowski