Dzisiejsza Ewangelia przedstawia Jezusa przeprowadzającego ankietę na swój temat. Najpierw wypytuje On uczniów, za kogo uważają Go „tłumy”.

Ta różnorodność wypowiedzi jaką podają Jezusowi pokazuje, jak różne opinie mają ludzie o Bogu, co pewnie można zaobserwować i dzisiaj. Ale Jezus nie zatrzymuje się na tym, idzie dalej. Zadaje pytanie o wiele trudniejsze: A wy, za kogo mnie uważacie? Wtedy Piotr w imieniu wszystkich wyznaje: Ty jesteś Mesjaszem. Tyle, że Piotr miał swoją wizję Mesjasza, inną niż Jezusowa. Jezus, wiedząc o tym, zaraz po wyznaniu Piotra zaczął nauczać, że Syn Człowieczy musi cierpieć, że będzie odrzucony i zabity. Jezus pokazuje w ten sposób uczniom, że nie można Go, Mesjasza, oddzielić od krzyża, cierpienia. Chrystus bez krzyża nie istnieje.

Podobnie każdemu z nas przeznaczono jakiś krzyż. Chrystus nie powiedział: jeśli kto chce iść za mną, niech weźmie krzyż mój, tylko niech weźmie krzyż swój. Krzyż jednej osoby nie jest krzyżem drugiej, każdy krzyż jest skrojony na konkretną miarę, dostosowany do potrzeb jednego niepowtarzalnego człowieka. Właśnie z tej przyczyny skarżymy się czasem na ciężar naszego krzyża. Sądzimy, że krzyże innych są lżejsze. A przecież to brzemię ciąży nam po prostu dlatego, że jest nasze. Tyle jest zatem krzyży, ile osób.

I dlatego Jezus zadaje dzisiaj to bardzo ważne pytanie także każdemu z nas: Jaki jest twój Bóg? Do jakiego Boga się modlisz? A ty, za kogo mnie uważasz, kim dla ciebie jestem? Złotą rybką spełniającą twoje życzenia? Policjantem, który tylko czeka na fałszywy ruch? Czy Bogiem, który łączy się z tobą w twoim cierpieniu? Jezusa nie zadowala cytowanie najbardziej uczonych odpowiedzi na Jego temat. Dla Jezusa liczy się nasza osobista odpowiedź: Kim jest? Nie - kim powinien być?, ale kim jest? To bardzo ważne pytanie. Bo ono tak naprawdę pokazuje, czy wierzymy w prawdziwego Boga, czy w Boga fałszywego.

 
Ks. Sławomir Serkowski