Poniedziałek I tygodnia Wielkiego Postu

Często w konfrontacji ze światem przegrywam, ulegam jego pokusom, staję się „światowcem”, chełpię się przyklaskiwaniem innych, dbam o moje „ja”, a niekiedy zadręczam się , co inni o mnie myślą, sądzą, mówią. Ciekawe – doznaję na tym polu wciąż porażek i coraz większa jest we mnie z tego powodu frustracja i zniechęcenie. To opis mojego stanu ducha?!

Kiedy patrzę na Pana Jezusa otrzymuję światło. Powinienem z Nim częściej przebywać; być obecnym na adoracji. Moja myśl i sposób życia stają się wtedy przeorientowane. Pan troszczy się o moje życie. Dzieje się… On dziś mi daje proste, zwyczajne, takie „ludzkie” kryterium na to życie: „Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnie uczyniliście”. Czyn domaga się realizacji, słowo potrzebuje odpowiedzi, myśl czeka na spełnienie. Rozpoznaj siebie w czynieniu dobra dla innych, zauważeniu konkretnej potrzeby, aby być usłużnym, pomocnym.

Daj Panie rozpoznać Ciebie przechodzącego przez moje życie! Pragnę Cię przyjąć w potrzebującym. Nie chcę Cię zagubić, zlekceważyć. Przecież Ty wciąż obdarowujesz…

Ks. Antoni Bączkowski