Mk 10, 1-12
Umowa o pracę, najmu, dzierżawy, kontraktacji i jeszcze wiele innych można wyliczyć. Każda ma jakiś ściśle określony sposób zawierania, formę oraz sposób rozwiązania. Wspomniane umowy mogą wygasać, zostać rozwiązane za porozumieniem stron lub na drodze sądowej. Zupełnie inaczej ma się sprawa z umową zawieraną pomiędzy nami a Panem Bogiem.

Nawet najbardziej obwarowane prawem cywilnym umowy międzyludzkie nie stanowią tak wielkiej wagi, jak umowa między Bogiem a człowiekiem czy między człowiekiem a człowiekiem składana w imię Boże. Małżeństwo to szczególna umowa, która żadną mocą ludzką nie może być rozwiązana. To, co zostaje określone pomiędzy Bogiem a człowiekiem żadna ludzka siła zniszczyć nie może. Ten święty związek nie jest uzależniony od ludzkiego sądu, lecz od Twórcy małżeństwa, który obdarzył je szczególnymi dobrami i celami (por. Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym, Gaudium et spes, nr 48).

Docieka się różnych możliwości, które mogłyby to zmienić. Tak postąpili faryzeusze, którzy doszukiwali się wyższości prawa Mojżeszowego nad prawem Bożym. Jezus zauważa, że tak od początku nie było – Bóg ZAWSZE stoi na straży zachowania prawa. Wszelkie próby rozwodów dokonanych przez człowieka są manipulowaniem w prawo Boże, a nawet stawianie siebie ponad prawem Bożym i Bogiem. Powtórne związki w oczach Bożych stają w sprzeczności z Jego prawem. Jezus unieważnił tylko prawo Mojżeszowe i przypomniał o wyższości i trwałości umowy danej Bogu.

Małżeństwo z postanowienia Bożego jest nierozerwalne. Boże prawo jest jasne i przejrzyste. Niech wasza mowa i czyny będą „Tak, tak; nie, nie”. Nie stawajmy się faryzeuszami, by wystawiać Boga w tej czy innej sprawie na próbę. Prawo Boże i umowy zawarte z Bogiem są jednoznaczne          i bezdyskusyjne.

Ks. Maciej Zabrocki