Czasem trudno nam jest przejść od Bożego Słowa do życia. Czasem jest to nawet niemożliwe bo nasze serce jest zatwardziałe i nijak nie ma ochoty na zmianę. Po przeczytaniu dzisiejszego Słowa Bożego aż ciarki przechodzą na myśl o tym co może się stać, jeśli po wysłuchaniu Słowa nie zmienimy życia.

Pan Jezus do nas woła, czasem krzyczy i napomina gromkimi słowami. Niech zatem dotrze to, co nam proponuję. Bo jest to przecież po to, aby nasze serce stawało się inne. Aby nas kierowało do lepszego  postępowania.

Na pewno z tych dzisiejszych mądrości wyciągnąć jeszcze jeden wniosek. Taki właśnie, że Pan Bóg wybacza każdemu, kogo serce jest czyste i pragnie autentycznego nawrócenia. Zatem do dzieła w tym kolejnym już naszym Wielkim Poście.

ks. Damian Klajst

27 lutego – św. Gabriela od Matki Bożej Bolesnej

Franciszek Possenti urodził się w Asyżu w 1838 r., zmarł 27 lutego 1862 r. Zdobył staranne religijne wychowanie. Po okresie swobodnej młodości, mimo sprzeciwu ojca, wstąpił do klasztoru pasjonistów w Morovalle, gdzie przyjął imię zakonne Gabriel. Obrał sobie zakon, którego celem było pogłębienie w sobie i szerzenie wśród otoczenia nabożeństwa do Matki Bożej Bolesnej. Podejmował różne ofiary w duchu pokuty, byleby tylko pocieszyć Serce Boże i Jego Matki.

Włosi nazywają go ,,świętym uśmiechu”; jest patronem włoskiej młodzieży -  działaczy Akcji Katolickiej, studentów.

Święty uczy nas chrześcijańskiej radości, podejmowania ofiar i pokuty - jako zadośćuczynienie za grzechy,  pociągania innych do Chrystusa. Jednym z jego postanowień jest radość z dobra, które spotyka innych:

,Cieszyć się z dobrego, które przytrafia się innym. Ilekroć czuję się z tego niezadowolony lub zazdrosny, uważać to za przewinienie”.

Papież Jan XXIII tak napisał w liście z okazji 100 rocznicy śmierci św. Gabriela od MB Bolesnej :

,,Życie tego młodzieńca odznaczającego się tyloma cnotami powinno być wezwaniem dla ojców i matek rodzin do dobrego pełnienia swych obowiązków wychowywania własnych dzieci w myśl nakazów religii. Do ich bowiem zadań należy nie tylko wydanie na świat potomstwa, lecz przede wszystkim dobre jego wychowanie, tak by się dzieci stały aktywnymi członkami Ciała Mistycznego Jezusa Chrystusa. Jeżeli w rodzinie panuje pobożność, kwitnie czystość obyczajów, przestrzega się prawa Bożego, wówczas łaska Boża z łatwością sieje ziarna powołań do stanu kapłańskiego i zakonnego oraz kładzie podstawy prawdziwej świętości” ( Papież Jan XXIII).

Anna Tusznio