Wiara kontra wątpliwościom

Bardzo nastrojowo brzmią słowa o Chrystusie przechadzającym się w portyku Salomona w świątyni jerozolimskiej podczas uroczystości jej poświęcenia (por. J 10,22-23). Uroczystość Poświęcenia Świątyni miała swoje stałe miejsce w kalendarzu żydowskim. Obchodzona była na pamiątkę oczyszczenia świątyni po profanacji pogańskiej Seleucydów, a także na wspomnienie zapalenia głównego świecznika świątyni. To święto gromadziło wielu wiernych. Tę okazję skrzętnie wykorzystał Chrystus nauczając w krużganku Salomona, znajdującym się we wschodniej części świątyni. Zimą było tu zacisznie, bezpiecznie od podmuchów wiatru (nota bene później miejsce to będzie ulubionym dla spotkań i modlitw chrześcijan).

Wśród Żydów wyczuwa się niepokój, a nawet spore napięcie. W odniesieniu do Jezusa są wręcz wrodzy. Kategorycznie żądają dowodów na to, że jest Mesjaszem (por. J 10,24). Chrystus jednak nie pozwala się sprowokować. Jego argumenty są jasne. Wszystko już objawił, tylko oni nie chcą zrozumieć tym bardziej uwierzyć (por. J 10,25-26).

A Jezus? On jest bardzo konkretny. Daje jasną diagnozę tej sytuacji. Nie wierzą, bo nie są z Jego owiec. Jego owce nie tylko słuchają Jego głosu, ale też otrzymują od Niego życie wieczne i nikt nie wyrwie ich z Jego ręki oraz z ręki Ojca (por. J 10,26-29).

Słowa. Słowa. Słowa. Iluż niedowiarków w dzisiejszym świecie, a także pośród nas. Niektórzy z nich nawet – tak przynajmniej na pozór się wydaje – poszukują wiedzy na nurtujące ich pytania natury religijnej. Choć pewnie często nie są w tym do końca uczciwi, albowiem otrzymując odpowiedź znów znajdują kolejną wątpliwość. Niezbyt chcą słyszeć argumenty na „tak”, wolą być na „nie”. To niekiedy bardziej wygodne i mało zobowiązujące. I oni z owczarni Jezusa zapewne nie są.

Ks. Andrzej Szopiński