Wielkanocne zaproszenie do wiary

 
Przeżywamy oktawę Zmartwychwstania Pańskiego. Osiem dni, a jakby dzień jeden, w którym uczymy się na nowo spotykać Jezusa Chrystusa, zwycięzcę śmierci, grzechu i szatana. Aby te spotkania, były paschalne czyli przemieniające życie, konieczna jest wiara. Słyszymy nieraz pytanie: Czy jesteś wierzący? Odpowiedź tylko pozornie wydaje się prosta.

Niektórzy mówią, że wierzą w istnienie Boga, chodzą lub posyłają dzieci na katechezę, przystępują do sakramentów, uczestniczą we Mszy świętej niedzielnej, zachowują nakazane przez Kościół posty, przyjmują księdza podczas wizyty kolędowej. Poza tym, dodają, tak mnie wychowano i nie wyobrażam sobie obchodzenia świąt bez katolickiej tradycji. Ale te odpowiedzi – choć ważne – jeszcze niewiele mówią o wierze. Można to wszystko czynić, być człowiekiem pobożnym, a zarazem posiadać pogańską mentalność.

Jaka jest więc miara wiary żywej skoro deklaracje nie wystarczą? Wierzyć, to przylgnąć całym sobą do Boga i patrzeć na świat, bliźnich i siebie z Jego punktu widzenia. Scalić serce i rozum z objawioną prawdą i ukazać ją czynami. W konsekwencji uznać całym sobą, że Bóg we wszystkim ma rację. Dotyczy to także codziennych decyzji moralnych. Najtrudniejszym, a zarazem najważniejszym sprawdzianem wiary, jest stosunek do krzyża, który nas w życiu spotyka i miłość wobec bliźnich, w tym nieprzyjaciół.

Wiara posiada swoją dynamikę i wymaga pielęgnacji. Nie jest nam dana raz na zawsze. Jest doświadczeniem spotkania i posłania. Ewangelista Mateusz napisał, że Pan Jezus, stając na drodze kobiet, których serca miotane były przez sprzeczne uczucia bojaźni i radości, powiedział: „Nie bójcie się! Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech udadzą się do Galilei, tam mnie zobaczą”. Jezus powołuje i posyła słabych ludzi, którzy bardziej mają ufać Jemu niż swoim siłom. I na tym również polega wiara.

 
Ks. Janusz Chyła