(J 8, 51-59)
Jezus powiedział do Żydów: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli ktoś zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki".
Rzekli do Niego Żydzi: "Teraz wiemy, że jesteś opętany, Abraham umarł, i prorocy – a Ty mówisz: „Jeśli ktoś zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki”. Czy Ty jesteś większy od ojca naszego, Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kimże Ty siebie czynisz?" Odpowiedział Jezus: "Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, co otacza Mnie chwałą, o którym wy mówicie: „Jest naszym Bogiem”. Lecz wy Go nie poznaliście. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy kłamcą. Ale Ja Go znam i słowo Jego zachowuję. Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień – ujrzał go i ucieszył się". Na to rzekli do Niego Żydzi: "Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?" Rzekł do nich Jezus: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, Ja jestem". Porwali więc kamienie, aby rzucić w Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni.
Żydzi nie dostrzegli, że Jezus jest wypełnieniem Prawa. Wypełnieniem tego, co zapowiadały pisma i prorocy. Tak ślepo byli wpatrzeni w siebie i swoją wiedzę, że nie przyjmowali, nie słuchali nauk Chrystusa, który był przez Ojca posłany na ziemię.
Paweł w Liście do Rzymian napisał wiara rodzi się ze słuchania, słuchanie ma miejsce dzięki słowu Chrystusa (Rz 10,17). Prawidłowe zrozumienie nauki Jezusa zapewnia życie wieczne. Tylko pytanie jak my dzisiaj tę naukę odbieramy, czy faktycznie ją przyjmujemy, czy też możemy stwierdzić za Żydami z Ewangelii, że Chrystusa opętał jakiś zły duch, bo te Jego nauki to jakieś brednie.
Również i w naszym słuchaniu Bożego głosu brakuje wiary. Przykładem odpowiedniego słuchania niech będzie dzisiaj dla nas Abraham, który zawsze był posłuszny woli Pana, przez którego czynił wielkie znaki.
Słuchaj głosu Boga w swoim życiu, i nie chwytaj za kamień, aby rzucić w Jego stronę. On NIGDY nie chce dla Ciebie zła.
dk. Tomasz Mizyk
