Boże ziarno

Każdy czas ma swoje nowinki techniczne. Nie było przed dwoma tysiącami lat mikrofonów, kolumn i wszystkiego, co dzisiaj rozumiemy jako nagłośnienie. Jak więc opanować tłum? Jak skutecznie przemawiać, by wszyscy usłyszeli? Jezioro w niecce dawało szansę dość dobrej akustyki. Skorzystał z tego Chrystus, nauczając z łodzi (por. Mk 4,1). A mówił o ziarnie i o siewcy. Owo ziarno i owego siewcę trzeba pisać przez wielkie Z i przez wielkie S. Albowiem ziarnem jest Słowo Boże, a siewcą sam Bóg.

Tylko ten Siewca jest gwarantem ziarna najwyższej jakości. Siewca, który jest rozrzutny, bo rzuca ziarno nawet tam, gdzie można spodziewać się nikłego plonu, bądź nawet jakiegokolwiek urodzaju. Dziwić się można, że zasiew pada i na drogę, i pośród cierni, i na skaliste miejsca (por. Mk 4,4.5.7). Jakby siew zupełnie nieprzemyślany, nawet wbrew logice oczekiwanego plonu. Staje się to jednak bardziej zrozumiałe, gdy pozna się metodę siewu w dawnej Palestynie. Najpierw dokonywało się zasiewu, po czym dopiero następowała orka (może nieco na podobieństwo głębokiego bronowania), by przykryć rzucone ziarno.

Fakt owocowania niecałej ilości wysianego ziarna może napełniać pesymizmem, bo tyle ziarna zmarnowano. Nie takie jest jednak przesłanie przypowieści. Ona jest pełna optymizmu, bowiem jest ziarno, które przynosi plon stokrotny; więc nadrobi wszelkie straty. Dobra Nowina, Ewangelia, pomimo wielkiej ilości sprzeczności, trafia jednak do ludzkich serc i je przemienia.

Ziarno (Boże Słowo), nawet kiedy owocuje, przynosi plon niejednakowy; trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny, stokrotny (por. Mk 4,8.20). Powody? Człowiek! Owszem, wpływ na to ma różnorodność Bożych darów wpisanych w każdego z ludzi, ale przede wszystkim wysiłek człowieka wkładany we współpracę z Bogiem.

Siewca doskonały, ziarno przednie. Tylko pytanie o glebę się rodzi…

Ks. Andrzej Szopiński