W relacjach między ludzkich dość często dajemy do zrozumienia, że nam na kimś zależy.

Czy to w  relacji między mężczyzną a kobietą, między rodzicami a dziećmi czy w zwyczajnych relacjach koleżeńskich bądź przyjacielskich. Podobnie jest w relacji między Bogiem a człowiekiem. Bogu zawsze zależało i nadal zależy na każdym człowieku. Przypomnieliśmy sobie o tym w uroczystość Narodzenia Pańskiego, kiedy to na nowo odczytaliśmy tę tajemnicę, że Bóg dał nam swojego Syna Jednorodzonego, aby każdy z nas miał życie wieczne. Wpatrujemy się wciąż w żłóbek betlejemski, który nam przypomina o Bożej miłości do człowieka.

Dziś za sprawą św. Jana Apostoła (w liturgiczne święto) przechodzimy myślami na drugi kraniec życia Pana Jezusa. Spoglądamy dziś na pusty grób po Zmartwychwstaniu Chrystusa. I znów doświadczamy szczególnej miłości Boga do człowieka. Bóg nie tylko dał nam w betlejemską noc swojego Syna, ale pozwolił, by na krzyżu ofiarował się z nas i zmartwychwstając w poranek wielkanocny otworzył nam bramy nieba.

Te dwa wydarzenia splata nie tylko tajemnica miłości, ale również tajemnica życia. Bóg-Chrystus przychodząc na świat upodabnia się do każdego z nas przyjmując naturę ludzką. W momencie Zmartwychwstania prowadzi nas do innego życia – do życia wiecznego. Wskazuje nam drogę, którą mamy iść.

Nasze przyjście na świat już się dokonało… ale nasze przejście do życia wiecznego jeszcze nie… oby każdy dzień na do życia wiecznego przybliżał! 

Ks.Maciej Zabrocki