Szkoła oczekiwania

         „Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych…”. Konsumpcja to nie tylko sprawa żołądka, ale nade wszystko serca. A ono jest zbyt obszerne, aby nasyciły je dobra materialne. I dlatego w przeddzień nowego roku liturgicznego Jezus wzywa nas do czuwanie i modlitwy pozwalającej patrzeć w przyszłość z nadzieją.

         Współczesny człowiek ma coraz większe trudności z oczekiwaniem. Wszystko chcemy natychmiast. A życie coraz szybciej pędzi. Udogodnienie służące bardziej efektywnemu wykorzystaniu czasu sprawiają, że mamy go paradoksalnie coraz mniej.

         Pod koniec roku liturgicznego wracały różne obrazy poprzedzające ponowne przyjęcie Pana. Biblijny zapis znaków może przerażać swoją katastroficznością. Jednak już dziś katastrofą jest życie bez Chrystusa. Modlitewna postawa oczekiwania przygotowuje nas na odważne skonfrontowanie się z zagrożeniami i gwarantuje spotkanie z Synem Człowieczym.

         Początek nowego roku liturgicznego to moment synchronizacji naszego czasu z Boskim i uczenia się postrzegania wszystkiego z Bożego punktu widzenia. Wszak inaczej o „końcu świata” myśli człowiek wierzący, a inaczej niewierzący. Dla wierzącego to realizacja tęsknoty – spotkanie z Panem.