13 lutego – bł. Jordana z Saksonii

Bł. Jordan (zakonnik, prezbiter)  urodził się pod koniec XII w. w Borgberge , zmarł 13 lutego 1237 roku. Od 1221 r. sprawował powierzony mu przez św. ojca Dominika urząd prowincjalski nad Lombardią, później został jego następcą  na stanowisku generała zakonu. Przez 15 lat sprawowania rządów zakon znacznie rozrósł się , wielokrotnie powiększyła się liczba domów i współbraci. Służył braciom i siostrom słowem, przykładem, listami, częstymi wizytacjami.

Błogosławiony pociągał do Boga łagodnością, słowem, świętością życia. Przykładem tego są listy do bł. Diany – założycielki klasztoru mniszek dominikańskich. Przypominał w nich bł. Dianie i innym siostrom , że Jezus ośrodkiem życia, fundamentem , do którego należy powracać. W jednym z listów zachęcał  do dbania o wzrost miłości i innych cnót czerpanych z kontemplacji krzyża :

,,Posyłam Słowo: Słowo bezbronne i złożone w żłobie, które dla nas stało się Ciałem, Słowo zbawienia i łaski, Słowo dobre i umiłowane, Słowo chwalebne i pełne słodyczy - Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego (1Kor 2,2), który zasiada po prawicy Ojca. Ku Niemu wznoś swoją duszę i obyś w Nim znalazła spoczynek na wieki wieków, bez końca. To Słowo czytaj w swym sercu i powtarzaj w myśli, aż w ustach Twoich stanie się słodkie jak miód. Niestrudzenie powracaj do tego Słowa, aby stale trwało przy tobie”.

Podczas podróży z wizytacji klasztorów w Prowincji Ziemi Świętej okręt, którym płynął, rozbił się na wybrzeżu syryjskim, w zatoce Pamfilii w Małej Azji. Jordan utonął 12/13 lutego 1237 roku. Papież Leon XII zatwierdził kult, oddawany mu od dawna w Zakonie Kaznodziejskim (1826). Jego śmiertelne szczątki zdołano odnaleźć i pochowano je w konwencie św. Jana w Akce (Izrael).

Anna Tusznio