Jezus opowiedział przypowieść, dlatego że był blisko Jerozolimy, a oni myśleli, że królestwo Boże zaraz się zjawi.

Mówił więc: Pewien człowiek szlachetnego rodu udał się w kraj daleki, aby uzyskać dla siebie godność królewską i wrócić. Przywołał więc dziesięciu sług swoich, dał im dziesięć min i rzekł do nich: Zarabiajcie nimi, aż wrócę. Ale jego współobywatele nienawidzili go i wysłali za nim poselstwo z oświadczeniem: Nie chcemy, żeby ten królował nad nami. Gdy po otrzymaniu godności królewskiej wrócił, kazał przywołać do siebie te sługi, którym dał pieniądze, aby się dowiedzieć, co każdy zyskał. Stawił się więc pierwszy i rzekł: Panie, twoja mina przysporzyła dziesięć min. Odpowiedział mu: Dobrze, sługo dobry; ponieważ w dobrej rzeczy okazałeś się wierny, sprawuj władzę nad dziesięciu miastami. Także drugi przyszedł i rzekł: Panie, twoja mina przyniosła pięć min. Temu też powiedział: I ty miej władzę nad pięciu miastami. Następny przyszedł i rzekł: Panie, tu jest twoja mina, którą trzymałem zawiniętą w chustce. Lękałem się bowiem ciebie, bo jesteś człowiekiem surowym: chcesz brać, czegoś nie położył, i żąć, czegoś nie posiał. Odpowiedział mu: Według słów twoich sądzę cię, zły sługo. Wiedziałeś, że jestem człowiekiem surowym: chcę brać, gdzie nie położyłem, i żąć, gdziem nie posiał. Czemu więc nie dałeś moich pieniędzy do banku? A ja po powrocie byłbym je z zyskiem odebrał. Do obecnych zaś rzekł: Odbierzcie mu minę i dajcie temu, który ma dziesięć min. Odpowiedzieli mu: Panie, ma już dziesięć min. Powiadam wam: Każdemu, kto ma, będzie dodane; a temu, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma. Tych zaś przeciwników moich, którzy nie chcieli, żebym panował nad nimi, przyprowadźcie tu i pościnajcie w moich oczach. Po tych słowach ruszył na przedzie, zdążając do Jerozolimy.

(Łk 19,11-28)

                Przypowieść z Ewangelii jest alegorią odejścia oraz powrotu Jezusa. On odszedł  niecałe 2000 lat temu przez swoją Śmierć oraz Wniebowstąpienie, ale powróci; Pan przyjdzie na świat ponownie w dzień sądu, aby nas zbawić. W tych dwóch granicach zamyka się historia ludzkości, której częścią było życie Jezusa, której częścią jest także Twoje życie. Bóg stworzył Ciebie na swój obraz, abyś i Ty przebył wyznaczoną drogę.

                Jezus przed Wniebowstąpieniem polecił uczniom, aby nie zastanawiali się nad czasem, lecz by stali się Jego świadkiem aż po najdalsze krańce ziemi (por. Dz 1,7-8). Jak możesz stać się świadkiem Chrystusa? Ewangeliczna mina, którą każdy otrzymał (ok. 1/3 rocznego dochodu) nie ma służyć do bogacenia się przed ludźmi, ale do zyskiwania bogactwa przed Bogiem.

                Obracanie „majątkiem” od Pana, który otrzymujesz nie ma być zachłannym gromadzeniem dla siebie, ale hojnym dawaniem drugiemu człowiekowi. Powinieneś „zarabiać nimi [minami], aż wróci [Pan]”. Nie oznacza to pustego oczekiwania bez żadnych prób zwiększenia majątku, ale oznacza to czas wypełniony trudem, zaangażowaniem, wysiłkiem dzięki któremu zyskasz dużo więcej dla Niego. Na tym polega postępowanie świadka Chrystusa. Dar, który otrzymujesz, powinieneś rozmnażać i nie zachowywać nic dla siebie. Dziel się doświadczeniem swojej wiary, przebywaj z tymi, którym trudniej, pomóż im dostrzec działanie Jezusa w ich życiu, świadcz swoim życiem o dobru Pana.

                Dziś już zależy wszystko od Ciebie, co w dzień sądu usłyszysz o sobie: „sługo dobry”, czy „sługo zły”. Wszystko w zależności od tego, czy dary które otrzymałeś przynoszą owoce, czy są podarowywane dalej.

Odwagi! Niech mnożą się „miny” otrzymane od Pana!

dk. Tomasz Mizyk