Czas Wielkiego Postu staje się okazją do ćwiczenia pokory. Niektórzy mylą pokorę z poniżaniem. Tymczasem prawdziwą pokorą jest uniżenie swojego ducha przed Panem i zaufanie Jego Słowu.

Przykładem tego zaufania, które staje się prawdziwym zawierzeniem, jest postawa Abrahama. To dzięki jego wierze i zaufaniu Bogu można mówić o Przymierzu, które Stwórca ponownie zawiera z człowiekiem. Z potomstwa Abrahama Bóg wyprowadza Naród Wybrany. Kiedy człowiek wchodzi w przymierze z Bogiem przyjmuje w całości Bożą naukę. W Ewangelii czytamy: „Jeśli kto zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki” . Nauka Pana jest prawdą i życiem. Troska o trwanie w nauce i zachowywanie jej prowadzi do jaśniejszego i głębszego poznania prawdy w niej zawartej, do wolności od grzechu, a nawet od śmierci, która jest jego najpoważniejszym następstwem. Zachowywanie nauki, poznanie prawdy, zdobycie wolności, posiadanie życia wiecznego — są to stopniowe etapy życia chrześcijańskiego, kończącego się w wieczności. „Wszystko pochodzi z ożywiającej mocy słów Pana; one są „duchem i życiem” (J 6, 63) oraz, „słowami życia wiecznego”. Niech  w tych ostatnich dniach postu pomoże nam modlitwa Ch. de Foucauld:,, Panie mój i Boże mój... nie tylko ustami, lecz z głębi serca pragnę pełnić Twoją wolę, całą Twoją wolę, tylko Twoją wolę. Twoją wolę, a nie moją; daj mi ją poznać, Boże mój, i spraw, abym ją pełnił. Daj mi wiarę i posłuszeństwo Abrahama; spraw, abym słuchał Twego głosu. Twego głosu wewnętrznego, głosu tych, przez których do mnie mówisz. Daj mi wiarę, Boże mój. I daj mi posłuszeństwo... które umie poświęcić najdroższe uczucia serca i najmocniejsze przekonania duszy, by przylgnąć jedynie do Twojej świętej, błogosławionej woli. Boże mój, proszę Cię o to całym sercem, przez naszego Pana Jezusa Chrystusa".

Ks. Łukasz Kątny