Ewangelia ukazuje nam kolejny cud, który został dokonany przez Chrystusa. Tym razem Jezus wypędza złego ducha z człowieka niemego. Tłumy zdumiewały się tym, czego dokonał Jezus, ale pośród nich znaleźli się i tacy, dla których to wydarzenie rozbudziło wątpliwości, zdziwienie. Dlatego stawiają Chrystusowi zarzuty, że czyni to mocą Belzebuba, jak również domagali się innego znaku z nieba.

Chrystus nie pozostawia tych zarzutów bez odpowiedzi. Względem swoich oponentów stawia zasadnicze pytanie: „Jeżeli więc ja mocą Belzebuba wyrzucam demony, to czyją mocą wyrzucają je wasi synowie?” Logika Chrystusa jest jasna (chociaż nie dla wszystkich). Jezus nie sięgnąłby po środki do walki ze złym duchem, które byłby mocą samego złego ducha. Wszelkie działania Chrystusa wypływają z mocy palca Bożego. Wyrzucenie złego ducha pokazuje walkę między Królestwem Bożym a królestwem szatan.

Dzisiejsza Ewangelia kończy się zdaniem Chrystusa: „Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie, a kto nie zbiera ze Mną, ten rozprasza”. Wypędzenie złego ducha wywołało pośród tłumy zdumienie, ale też wątpliwości, które doprowadziły  do pozycji przeciwnej Chrystusowi. A jak jest w moim życiu? Czy potrafię zawsze i we wszelkich sytuacjach zdumiewać się mocą Chrystusa i dopatrywać się palca Bożego? Czy też rodzą się wątpliwości i kontestuję działanie Pana Boga? Po której stronie się opowiem?

Ks. Maciej Zabrocki