26 stycznia wspominamy apostołów Tytusa i Tymoteusza. To dwaj apostołowie, których dla wiary w Jezusa Chrystusa i dla służby w młodym Kościele pozyskał św. Paweł.

Słowo Boże, które towarzyszy dzisiejszemu wspomnieniu pozwala nam dostrzec niektóre ważne i ciekawe elementy misyjnego  powołania Kościoła.

Pan Jezus przyszedł na świat, aby spełnić swą misję głoszenia dobrej dla wszystkich ludzi tej ziemi Nowiny o Bogu bliskim człowiekowi i pełnym Ojcowskiej Miłości. Aby ta Nowina doszła do jak największej liczby ludzi, Pan Jezus powołuje i wybiera sobie uczniów, których posyła przed sobą: „Spośród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał”.  Ich zadanie jest jasno określone przez Pana Jezusa: „Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: „Przybliżyło się do was królestwo Boże”.”

Ta misja nigdy się nie skończy. W każdym nowym czasie ta misja ma trwać i leżeć Kościołowi na sercu, lecz jednocześnie Kościół nie ma liczyć na swe własne siły, plany, struktury. Własne bowiem siły bedą zawsze niedostateczne wobec wyznaczonego przez Pana Jezusa zadania. Dlatego najważniejsza jest nieustanna modlitwa do Pana Żniwa: „Powiedział też do nich: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo.”.

Ta misja w świecie nie jest łatwa ani bezpieczna: „Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki”. Misja nie polega też na przyciąganiu ludzi siłą pieniądza czy pochlebstw i „przymilaniu się” komukolwiek: „Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie”. Głoszeniu Dobrej Nowiny ma towarzyszyć krzewienie Pokoju i uzdrawianie ludzkich chorób.

Jedno pokolenie posłanych przez Pana Jezusa przekazuje to wszystko następnemu pokoleniu.  Widzimy to dobrze na przykładzie św. Pawła i św. Tymoteusza: „przypominam ci, abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie przez włożenie moich rąk”.  Trzeba podtrzymywać, rozpalać na nowo w sobie płomień wiary i Bożego daru. A jaki to dar płynący z wiary?  Oto słowa świętego Pawła: „nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i trzeźwego myślenia”.

Także w dzisiejszym świecie Misja Pana Jezusa jest aktualna i aby mogła się dokonywać, Pan Jezus potrzebuje swoich uczniów, czyli nas, którzy przez Chrzest święty przynależymy do współczesnego  Kościoła.

                                               Ks. Dariusz Drążek