Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci światło wzeszło

Jezus obchodził różne krainy nauczając, głosząc, lecząc. Z chwilą, gdy światło Jego nauki i Jego obecności zaczęło rozjaśniać te ziemie, wielu podejmuje decyzje – zbliżają się do Jezusa, gromadzą się wokół Niego, słuchają jego nauki, przynoszą swoich chorych, aby zaznali Jego pomocy. Zatem to nie było tak, że oni szukali Boga i znaleźli. To Bóg przyszedł do nich, aby rozświetlić ich życie swoim światłem i przynieść im wyzwolenie. A sprawą człowieka jest podjęcie decyzji wejścia w światło Jego nauki i obecności.

My również siedzieliśmy w ciemnościach grzechu i mrokach śmierci i niewątpliwie własnymi siłami Boga byśmy nie znaleźli. On pierwszy zaczął szukać. I przemierza moją krainę  Zabulona, Neftalego, misyjną krainę mojego życia. On wchodzi w życie takie jakie jest. Nie muszę się zmieniać, by Go przyjąć. Mam przyjąć Go do krainy mojego życia, by On mnie odmienił.

Jezus pragnie przemierzać krainę mojego życie aby nauczać, głosić, leczyć. Co zrobić, by przyjąć światło Jego nauki i obecności? Kluczem jest podjęcie decyzji. On przychodzi. Ja mam podjąć decyzję. I jeśli tę decyzję podejmuję codziennie, doświadczę znaków Jego obecności – pokoju, niespodziewanej pomocy w trudnej sytuacji, uwolnienia, uzdrowienia.

Ks. Arkadiusz Okroj