„Raduj się, łaski pełna, Pan z Tobą”…

Tymi słowami zwraca się Anioł w momencie Zwiastowania do Maryi. W Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny wsłuchujemy się w te słowa, aby uzmysłowić sobie jak wielkiego zaszczytu dostąpiła Maryja. Obwieszczenie anielskie to nie tylko wskazanie, że Maryja zostanie Matką Syna Bożego (oto poczniesz i urodzisz syna, i nadasz Mu imię Jezus), ale przede wszystkim wskazanie całej prawdy o sobie.

Maryja została wybrana na Matkę Syna Bożego, a przez ten wzgląd została obdarowana łaską Niepokalanego Poczęcia, a więc bez zmazy grzechu pierworodnego. Skoro Maryja pod swoim sercem miała nosić samego Boga, nie mogło w Niej być nawet odrobiny skażenia grzechem. Od początku swojego życia, a więc od poczęcia Maryja była wolna od wszelkiej skłonności do grzechu, by móc niegdyś odpowiedzieć na wezwanie do Bożego Macierzyństwa – „Oto ja Służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa”.

Nasze życie – choć zmaza grzechu pierworodnego nas dotknęła, a pewnie też i niejednokrotnie sam grzech – ma być nieustannym otwieraniem się na Boże łaski i dary. Każdy nasz krok w stronę Pana Boga, to otwieranie swojego serca na płynące łaski. Natomiast każdy nasz grzech czy nasza obojętność na Pana Boga to stronienie od Bożych łask.

Dziś staje nam na naszej Adwentowej drodze Maryja Niepokalanie Poczęta, która pokazuje nam, że życie chrześcijanina to nieustanne otwieranie serca na Boże łaski. To Ona wskazuje nam dziś, że uczeń Chrystusa nie powinien stronić od łask płynących czy otwierać się na nie połowicznie. Maryja została obdarowana pełnią łaski stając się dla nas wzorem, w który mamy się ciągle wpatrywać. Oby nam nie zabrakło sił, by móc każdego dnia powtarzać „niech mi się stanie według twego słowa”.

Ks. Maciej Zabrocki

8 grudnia – Niepokalanego Poczęcia NMP

Prawda o Niepokalanym Poczęciu Maryi jest dogmatem wiary, ogłoszonym w dniu 8 grudnia 1854 roku bullą ,,Ineffabilis Deus” przez papieża Piusa IX, który napisał tak:

,,Ogłaszamy, orzekamy i określamy, że nauka, która utrzymuje, iż Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia - mocą szczególnej łaski i przywileju wszechmocnego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego - została zachowana nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, jest prawdą przez Boga objawioną i dlatego wszyscy wierni powinni w nią wytrwale i bez wahania wierzyć”.

W czasie objawień w Lourdes w 1858 roku - Maryja potwierdziła ogłoszony zaledwie cztery lata wcześniej dogmat. Bernadecie Soubirous przedstawiła się mówiąc : ,, Jestem Niepokalane Poczęcie”.

Historia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu jest bardzo długa. Już od pierwszych wieków chrześcijaństwa liczni teologowie i pisarze wskazywali na szczególną rolę i szczególne wybranie Maryi spośród wszystkich ludzi. Papież Benedykt XVI w rozważaniu na Anioł Pański zachęcał do zwracania się do Maryi – Matki Kościoła:

,, Ilekroć doświadczamy naszej słabości i słyszymy podszepty zła, możemy zwrócić się do Niej, a nasze serce otrzyma światło i umocnienie. Także pośród życiowych prób, burz, które sprawiają, że chwieją się wiara i nadzieja, pomyślmy, że jesteśmy Jej dziećmi i że korzenie naszego życia zanurzone są w nieskończonej łasce Boga. Sam Kościół, choć narażony jest na negatywne wpływy świata, w Niej zawsze znajduje gwiazdę wskazującą drogę, by mógł trzymać się kursu wyznaczonego mu przez Chrystusa. Maryja jest bowiem Matką Kościoła, jak uroczyście ogłosili papież Paweł VI i Sobór Watykański II. Dlatego gdy składamy Bogu dziękczynienie za ten wspaniały znak Jego dobroci, zawierzmy Niepokalanej Dziewicy każdego z nas, nasze rodziny i wspólnoty, cały Kościół i cały świat”(Benedykt XVI, Anioł Pański, 8 grudnia 2009).

Anna Tusznio