Pewnie jest wiele scen z Ewangelii, które nas zachwycają czy zaskakują. Mnie osobiście scena uzdrowienia paralityka za każdym razem zachwyca i mobilizuje do działania. Inspiracją staje się dla mnie metoda, której użyli owi mężczyźni niosący na noszach człowieka chorego. Tłum staje się dla nich barierą, jednak jak się okazuje nie jest ona nie do przeskoczenia. Znaleźli sposób jak pomimo tłumu spotkać bezpośrednio Jezusa. Wielka troska o chorego musiała panować w ich sercach skoro przez dach spuścili paralityka.

W życiu zdarzają się podobne sytuacje, w których często rezygnujemy, kiedy stają nam przeszkody na drodze. Nie mamy cierpliwości, nie szukamy innych rozwiązań. Skutkiem nie osiągnięcia celu może być frustracja, odczucie bezsilności czy bezradności. Tym bardziej jeśli pojawią się wokół nas współcześni faryzeusze, którzy zaczną wątpić  i kpić z celu, który chcemy osiągnąć. Faryzeusze z dystansem podchodzili do zachwytu tłumu nad Jezusem, a też często drwili z Jezusa i poddawali krytyce Jego słowa i czyny. Kiedy tacy ludzie nas otaczają trudno nam pójść w stronę wyznaczonego celu.

Czas Adwentu, który przeżywamy to kolejna szansa w naszym życiu, żeby spotkać Jezusa, który ma uzdrowić i umocnić nasze serca – tak jak uzdrowił paralityka. Potrzeba nam przedrzeć się przez tłum przesłaniający Jezusa. Potrzebni są też ludzie, którzy nas odpowiednio pokierują i poprowadzą w stronę Chrystusa. Faryzejskie komentarze czy podejrzliwe spojrzenia będą się pojawiały – niech one nie przykuwają naszej uwagi. Paralityk dotarł do Jezusa i został uzdrowiony. Każdy z nas ma szanse! Trzeba po prostu do Niego dotrzeć!

Ks. Maciej Zabrocki

5 grudnia – bł. Narcyza, prezbitera i męczennika

Narcyz urodził się w 1877 roku w Sierakowie, w Wielkopolsce. Święcenia kapłańskie przyjął w 1902 roku w Gnieźnie. Przed wybuchem I wojny światowej został proboszczem w parafii św. Jadwigi Śląskiej we wsi Mądre, w powiecie średzkim. Potem pełnił obowiązki proboszcza w parafii św. Mikołaja w Ludzisku, następnie proboszczem parafii NSPJ w Bydgoszczy. Zasłynął jako polonizator okręgu i parafii, organizator polskiego duszpasterstwa. Szczególną uwagę przywiązywał do duszpasterstwa dzieci. Aktywnie też uczestniczył w życiu społecznym miasta. Jednym z charakterystycznych rysów jego pasterzowania była umiejętność budowania kościołów i tworzenia wokół nich nowych parafii. Pracował też nad rozwinięciem katolickich czasopism w Poznaniu. Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany przez niemieckie gestapo. Zmarł w obozie koncentracyjnym w Dachau,  5 grudnia 1942 roku. Został beatyfikowany przez św. Jana Pawła II 13 czerwca 1999 roku w Warszawie, w gronie 108 męczenników ofiar II wojny światowej.

Anna Tusznio