Ostatnie dni roku liturgicznego, które przeżywamy ukazują nam w liturgii Słowa prawdę o końcu czasu. Pan Jezus nie mówi dokładnie kiedy to nastąpi, choć pewnie ciekawi tego jesteśmy. Podobnym zaciekawieniem wykazali się również uczniowie Jezusa. Wczorajsza Ewangelia wskazała fakt zburzenia Świątyni Jerozolimskiej oraz wydarzenia, które będą następowały: trzęsienia ziemi, klęski czy zarazy. Dziś Jezus ukazuje uczniom prawdę o prześladowaniach z powodu Jego imienia. Owe prześladowania będą szczególną okazją do dawania świadectwa.

Droga zapowiedziana przez Chrystusa wciąż trwa. Prześladowania się nie skończyły, choć może nieco zmieniły swoje granice terytorialne i sposób ich realizacji. W prześladowaniach nie chodzi tylko o sam w sobie przelew krwi, ale nade wszystko o pełne oddanie się Jezusowi. Imię Jezusa może niekiedy poróżnić. Nasza przynależność do Niego i dawanie świadectwo o Nim może stać się okolicznością, że poróżnimy się z bliskimi, rodziną czy nawet władzą.

Chrześcijanin to człowiek, który odważnie i wytrwale daje świadectwo o Jezusie Chrystusie i swojej wierze w Niego. Nawet tam, gdzie Chrystus jest odrzucany czy opluwany. Takie sytuacje powinny jeszcze bardziej mobilizować. Takie pójście za Chrystusem jest konsekwencją tej drogi, którą szedł sam Chrystus, który zanim doznał chwały został odrzucony, wykpiony i umęczony.

Czy jestem gotów pójść tą drogą? Czy każdego dnia daję pełne świadectwo o Jezusie na drodze swojego życia? 

Ks.Maciej Zabrocki