Nie wystarczy fascynacja – potrzeba zmiany myślenia.

"Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił:Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię. Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. Jezus rzekł do nich: Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi. I natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim. Idąc dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni zostawili ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi i poszli za Nim." (Mk 1, 14-20)

Po chrzcie w Jordanie i po tym jak Jan zostaje aresztowany Jezus rozpoczyna swoją publiczną działalność. Na czym ona polega? Na wzywaniu do nawrócenia i wiary w Dobrą Nowinę. I tu znów może pojawić się pytanie – co to za Dobra Nowina? To Ewangelia o wypełnieniu czasu, o przyjściu Boga na świat, o zbawieniu każdego człowieka, które ma się dokonać w Jezusie Chrystusie, o miłości do ludzi. Mało kto jednak zrozumiał to wszystko, gdy Jezus rozpoczynał swoją misję. Ba, przecież mało kto rozumiał, gdy On oddawał swoje życie na krzyżu. Nawet Jego uczniowie nie pojęli. Co jednak sprawiło, że tak wielu poszło za Słowem albo na słowo Jezusa, gdy zaczynał swoją misję? Otóż Jego nauczanie było takie autentyczne, proste, docierające do wszystkich dotkniętych cierpieniem, do wielu odrzuconych, chorych, sponiewieranych, smutnych. To Słowo przynosiło im pociechę, radość, wolność, uzdrowienie, wyzwolenie… Przez tyle lat chrześcijaństwa nic się nie zmieniło w tym względzie. Kto słucha Jezusa i Jemu się powierza, kto w Niego wierzy, ten doznaje przemiany swego życia, jakości życia. Spojrzenie Jezusa i Jego słowo są tak pociągające i takie przenikające prawdą całe życie człowieka, że człowiek dotknięty nimi nie może już być ten sam. Zaczyna się proces nawrócenia. Obyśmy nigdy nie zapomnieli o tym nawracaniu i nieustannie kierowali swój wzrok, swoje oblicze i swoje serce w stronę Jezusa. Niech żadne przyziemne sprawy, nawet ważne, czy nawet te najświętsze dotyczące naszego powołania nie przysłonią nam potrzeby ciągłej zmiany swego myślenia, nawrócenia serca, uczenia się spojrzenia i rozumienia Jezusowego. Nawracajmy się zatem i wierzmy w Ewangelię pozwalając jej kwestionować nasze przyzwyczajenia i wizje.

ks. Rafał Barciński

12 stycznia – św. Benedykta, opata

Św. Benedykt pochodził z angielskiej szlachty. Był synem oficera. Mając dwadzieścia lat opuścił dom, pielgrzymując do Rzymu. Po powrocie pilnie studiował Pismo Święte, następnie wstąpił do klasztoru w Lerynie.

Jako zakonnik towarzyszył św. Teodorowi – arcybiskupowi Canterbery w podróży do Anglii na życzenia papieża. Wracał do Rzymu, aby studiować teologię. Na wzór rzymski wybudował klasztory w Wearmouth i Jarrow.

Po trzech latach cierpień, spowodowanych nieuleczalną chorobą, zmarł w styczniu 690 roku.

Anna Tusznio