Początek listopada to szczególny czas refleksji. Patrzymy jak przyroda zamiera, jakby układała się do snu. Cmentarze są częściej odwiedzane, ludzie trochę zamyśleni, ktoś ukradkiem ociera łzę, wspomina bliskich zmarłych… Przez ścianę kamiennej grobowej płyty musi do nas na nowo przemówić prawda, że: Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych!

Sprawa zmartwychwstania i życia wiecznego to niewątpliwie najważniejszy problem każdego człowieka, chociaż (niestety) niekoniecznie najbardziej aktualny. I dlatego zajmujemy się nim raczej rzadko. Ale refleksja na ten temat jest nieuchronna, bo każdy musi jakoś uporać się z pytaniem: co dalej, co po mojej śmierci? Dla niektórych wygodnie jest powiedzieć, że śmierć wszystko kończy, ale wiemy, że to byłoby niesprawiedliwe, co więcej, że po to Chrystus umarł i zmartwychwstał, abyśmy mogli żyć! Życie jest większe od wszelkich naszych przemądrzałych spekulacji, od popularności, ideologii i misternie skonstruowanych systemów pojęć. Czasem wydaje się nam, że żyjemy, a tak naprawdę spętaliśmy życie w sieć nazw. Cieszą nas tytuły, osiągnięcia , sukcesy… dopiero jednak gdy odnajdziemy Boga, życie zaczyna mieć sens.

Ks. Łukasz Kątny