Co jest najważniejsze?

            Dzisiejsza Ewangelia może szokować. Bo przecież tak często prosimy w modlitwach o pokój, bezpieczeństwo, pomyślność, a Jezus bez ogródek mówi, że nie po to tu przyszedł! Czasem możemy mieć wrażenie, że celem nadrzędnym misji Jezusa była ziemska pomyślność Jemu wiernych. Ale tak nie jest!

            Jezus mówi o rozłamie w gronie najbliższych członków: „ojciec przeciw synowi, a syn przeciw ojcu; matka przeciw córce, a córka przeciw matce; teściowa przeciw synowej, a synowa przeciw teściowej”. Członkowie rodzin będą przeciw sobie ze względu na Jezusa. On przyniesie rozłam. Chrystus pokazuje zatem, że wierność Jemu jest ważniejsza niż zgoda i pozorny spokój. W trosce o zbawienie nie może być kompromisu. Święty spokój to jedyny święty, który nie będzie w niebie. Zadaniem chrześcijanina jest bronić wyznawanej wiary i wartości nawet wobec bliskich. Nawet za cenę poróżnienia.

            Jezus uzdrawiał ludzi, pomagał im, dbał o ich potrzeby materialne. Ale przyszedł przede wszystkim dla naszego zbawienia. To ono jest naszą nadrzędną wartością, dla której należy poświęcić nawet „święty spokój” wśród najbliższych.

Ks. Mariusz Stoltman

20 października – św. Jana Kantego, prezbitera

Jan urodził się w 1390 roku w Kętach  ( ok. 30 km od Oświęcimia). Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim. Kiedy został magistrem filozofii – objął funkcję wykładowcy. Święcenia kapłańskie przyjął między 1418 a 1421 rokiem. Kolejno był kierownikiem szkoły klasztornej w Krakowie, kaznodzieją, wykładowcą filozofii w Akademii Krakowskiej. Pełnił funkcję kanonika i kustosza kolegiaty św. Floriana w Krakowie, przez krótki czas był  proboszczem w Olkuszu. Po uzyskaniu magistra ( mistrza) teologii w 1443 roku - Jan Kanty poświęcił się do końca życia pracy naukowej. Był wykładowcą z tej dziedziny, spędzał wiele czasu na przepisywanie manuskryptów. Jego rękopisy – to ponad 18000 stron przechowywanych w 15 tomach w Bibliotece Watykańskiej.

Był człowiekiem żywej wiary i głębokiej pobożności. Słynął z wielkiego miłosierdzia. Nie mogąc zaradzić nędzy, pozbywał się nawet własnych ubrań i obuwia. Wielokrotne dzielił się posiłkiem z biednymi. Dbał o ubogich studentów, których wspomagał z własnych, skromnych zasobów. Przez całe życie nie zaniechał działalności duszpasterskiej. Wiemy, że krzewił kult eucharystyczny i zachęcał do częstego przyjmowania Komunii świętej, a wiele czasu poświęcał pracy w konfesjonale.

 Zmarł w Krakowie 24 grudnia 1473 r. w wieku 83 lat. Istniało tak powszechne przekonanie o jego świętości, że od razu pochowano go w kościele św. Anny pod amboną. Beatyfikacja nastąpiła 27 września 1680 r. Dokonał jej papież bł. Innocenty XI. Kanonizacji ,łącznie ze św. Józefem Kalasantym , dokonał Klemens XIII 16 lipca 1767 r., który tak pisał o św. Janie Kantym:

,,W jego słowach i postępowaniu nie było fałszu ani obłudy: Co myślał, to i mówił. A gdy spostrzegł, że jego słowa, choć słuszne, wzbudzały niekiedy niezadowolenie, wtedy przed przystąpieniem do ołtarza usilnie prosił o wybaczenie, choć winy nie było po jego stronie... To co głosił z ambony i wyjaśniał wiernym, potwierdzał swoją pokorą, czystym życiem, miłosierdziem, umartwieniem i wielu innymi cnotami, cechującymi prawdziwego kapłana i niestrudzonego pracownika".

Św. Jan Kanty jest patronem Polski, Krakowa, archidiecezji krakowskiej, profesorów, nauczycieli i studentów, szkół katolickich oraz „Caritas”.

Anna Tusznio