Gdy dziecko wybiera się na wycieczkę szkolną czy biwak, to zazwyczaj ma obok siebie rodziców, którzy nie tylko wspierają swoje dziecko, ale dają też cenne wskazówki, które mają przydać się na wyprawę. Troskliwa mama powie dziecku: „Pamiętaj, żeby ciepło się ubierać” czy „nie jedz za dużo lodów, bo będziesz miał chore gardło i pamiętaj, żeby zadzwonić jak dojedziecie”. Intencje rodziców są jak najbardziej uzasadnione i właściwe. Dbają o zdrowie i bezpieczeństwo swoich dzieci.

Dziś w Ewangelii spotykamy Jezusa, który swoim uczniom daje dobre rady, co mają robić i jak się zachować podczas głoszenia Ewangelii. Po wyborze Dwunastu następuje ich rozesłanie. Apostołowie Jezusa są niejako samymi reprezentantami Jezusa, dlatego głosząc Ewangelię mają ściśle dostosować się do podanych wskazań. Rozsyłając Apostołów Chrystus wskazuje cel głoszenia - jest jeden, jasny i bardzo zrozumiały. Jest nim głoszenie, że bliskie jest królestwo niebieskie. Następnie zostaje dookreślone, co oprócz głoszenia mają czynić: uzdrawiać chorych, wskrzeszać umarłych, oczyszczać trędowatych i wypędzać złe duchy. Jezus mówi swoim uczniom jak mają się zachować: mają być ubodzy i zdani na Bożą opatrzność i życzliwość ludzi. Taka postawa będzie świadczyła, że ci, którzy będą na nich patrzeć, zobaczą samego Jezusa. Posłanie uczniów Jezus stawia bardzo realnie i jest świadom, że nie wszyscy będą skorzy do przyjęcia tego, co głoszą. Wielu nie będzie chciało ich słuchać ani przyjąć w gościnę.

Wskazania udzielone przez Jezusa swoim uczniom stają się dla nas dzisiaj jak najbardziej aktualne. Są niczym wskazaniami dobrego Ojca, który wyprawia swoje dzieci w drogę głoszenia Ewangelii w XXI wieku. Choć od czasów Jezusa wiele się zmieniło, to cel w żaden sposób się nie zmienił – pozostaje nim głoszenie Ewangelii. Zachowanie nasze ma być takie, jak zachowanie uczniów – zdać się na Bożą opatrzność i życzliwość ludzi. Potrzeba nam tylko zapału i gorliwości, by nie zatrzymać się w drodze, ale iść odważnie i z mocą głosić Ewangelię.   

Ks. Maciej Zabrocki