23 kwietnia – św. Wojciecha biskupa i męczennika , patrona Polski

Św. Wojciech urodził się  ok. 956 roku w Czechach.

W wieku 16 lat został wysłany na dwór metropolity w Magdeburgu, gdzie kształcił się w szkole katedralnej. W 983 roku odbyła się konsekracja Wojciecha na biskupa. Wojciech miał wówczas 27 lat. Jako biskup dbał o ubogich, odwiedzał więzienia, a przede wszystkim targi niewolników. Odegrał ważną rolę w nawracaniu pogan. Zmarł śmiercią męczeńską w wieku 41 lat.

Św. Jan Paweł II w homilii w czasie Mszy św. w Gnieźnie, 3 czerwca 1997 roku ,tak powiedział :

„Ziarno, które obumrze, przynosi plon obfity”. Jakże dosłownie te słowa spełniły się w życiu i w śmierci św. Wojciecha(…) Jest więc św. Wojciech wielkim patronem jednoczącego się wówczas w imię Chrystusa naszego kontynentu. Święty Męczennik tak swoim życiem, jak i swoją śmiercią kładzie podwaliny pod europejską tożsamość i jedność”.

Jako patron Polski - jest przykładem dążenia do jedności, pomocy. Podkreślił to św. Jan Paweł II :

,,Świadectwo św. Wojciecha jest nieprzemijające, gdyż cechuje je przede wszystkim umiejętność harmonijnego łączenia różnych kultur. Jako człowiek Kościoła zawsze zachowywał niezależność w niestrudzonej obronie ludzkiej godności i podnoszeniu poziomu życia społecznego. Z duchową głębią doświadczenia monastycznego podejmował służbę ubogim. Wszystkie te przymioty osobowości św. Wojciecha sprawiają, że jest on natchnieniem dla tych, którzy dziś pracują nad zbudowaniem nowej Europy, z uwzględnieniem jej korzeni kulturowych i religijnych”( Jan Paweł II, Orędzie do prezydentów Europy, Gniezno 1997 r.)

Anna Tusznio