4 marca – św. Kazimierza, królewicza

Św. Kazimierz urodził się w 1458 r. w Krakowie na Wawelu, zmarł w 1484 r. Był synem Kazimierza Jagiellończyka.

Otrzymał staranne wychowanie. W dzieciństwie jego nauczycielem był ks. Jan Długosz, który tak o nim napisał: ,,Był młodzieńcem szlachetnym, rzadkich zdolności i godnego pamięci rozumu”. Król Kazimierz upatrywał w nim swego następcę, wciągał syna do współrządzenia , dlatego królewicz stał się jego prawą ręką. Obowiązki państwowe umiał pogodzić z bogatym życiem duchowym. Otaczał szczególną czcią Matkę Najświętszą. Prosił Ją o wiele łask, m.in. o łaskę dochowania ślubu czystości. Zmarł na gruźlicę w wieku 26 lat. Został pochowany na Wawelu. Do trumny włożono ulubioną pieśń ,, Omni die dic Mariae”, przypisywaną dzisiaj św. Bernardowi. Jest jednym z najpopularniejszych polskich świętych, głównym patronem Litwy.

Uczy gorliwości, pokory, otaczania czcią Matki Najświętszej , przedkładania dóbr duchowych nad materialne. Został kanonizowany w 1522 roku.

Anna Tusznio