Kiedy Jezus przyszedł do Nazaretu, przemówił do ludu w synagodze: Zaprawdę, powiadam wam: żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie.

Naprawdę, mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód panował w całym kraju; a Eliasz do żadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydońskiej. I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman». Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się gniewem. Porwali Go z miejsca, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na stok góry, na której ich miasto było zbudowane, aby Go strącić. On jednak przeszedłszy pośród nich oddalił się.

Jezus rozpoczyna działalność od swoich. Przychodzi do rodzinnego miasta, ale od razu zderza się z ogromnym  oporem. Wydawać by się mogło, że właśnie tam Mu się powiedzie. Tymczasem  porwali Go z miejsca, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na stok góry, na której ich miasto było zbudowane, aby Go strącić.

To naturalne, że największą troską otaczamy bliskich i pragniemy dla nich szczęścia. Gdy zauważamy ich cierpienie, gdy dostrzegamy ich słabości, błędy i upadki, to wszystko również nas boli. Niestety często zaoferowana pomoc  zostaje odrzucona, wydaje się, że żadne słowa nie docierają, pozostaje tylko smutna bezradność i bezsilność tej sytuacji. Boli, bo kochamy, boli, bo odrzucają najbliżsi. Przecież nie przychodzę, aby pokazać, że jestem lepszy, że potrafię więcej, że nie mam problemów, że się lituję… przychodzę, bo naprawdę chcę pomóc. Czy to naprawdę ma sens?

Jezus pokazuje dziś, że ma to ogromne znaczenie. Trzeba pokazać i dać do zrozumienia, że mi zależy. To, że kocham zależy tylko ode mnie. Nikt mi tego nie zabroni. Jednak to, jak kocham zależy już od tej drugiej osoby. Czy pozwoli się pokochać? Czy pozwoli sobie pomóc? Jeśli nie, przejdę obok i się oddalę, to nie sprawi, że przestanie mnie boleć, ale nigdy nie przestanę kochać, bo zawsze będę gdzieś obok, gotowy by wyrazić miłość w inny sposób.  

29 lutego – św. Oswalda, biskupa

Św. Oswald był z pochodzenia Duńczykiem. Został mianowany biskupem Worcesteru w 959 roku.

Na tym urzędzie ciężko pracował, zbudował wiele klasztorów. W 972 roku został arcybiskupem Yorku, zachowując biskupstwo w Worcesterze . Napisał dwa traktaty i kilka dekretów synodalnych. Przez większość życia publicznie współpracował ze św. Dunstanem i św. Etelwoldem. Zmarł w 992 roku.

Anna Tusznio