Dzisiejsza Ewangelia odkrywa przed nami dwie ważne prawdy naszego życia duchowego, naszej relacji z Bogiem. Prawdy te zapisał syntetycznie św. Paweł wymieniając w Liście do Galatów (5, 22-23). Apostoł wymienia tam owoce życia według ducha: „Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie.”

A zatem owocem działania Ducha Świętego w nas jest miłość czyli sam Duch Święty. Innymi słowy, możliwość działania Ducha Pocieszyciela w sercu tych, którym niesiemy Chrystusa. Czyż nie jest tak właśnie między Maryją a Elżbietą. „Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę.” (Łk 1,41).

Z obecnością zaś Ducha Świętego związany jest natomiast jeszcze inny wyjątkowy dar. Dar ten jest jednocześnie owocem przemieniającej siły łaski, która napełnia pokojem i daje zdolność zwyciężania pokus i niesienia codziennego krzyża za Chrystusem. Dar ten to radość, wymieniona zresztą przez Apostoła Pawła natychmiast po miłości. Radość ta jest tak wielka, że napełniła nie tylko Elżbietę, ale także Jana Chrzciciela. „Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie.” (1,44).

Żyjąc według Ducha, ufając Słowu Bożemu i wprowadzając je w życie, mamy być przygotowani na działania Ducha Świętego, który dotyka serc ludzi, którym niesiemy Pana. To dotknięcie owocuje radością, okrzykami i śpiewem. Elżbieta wydała okrzyk, Maryja zaczęła swoją „pieśń” pod wpływem tej radości… obyśmy i my w te święta spotkawszy Słowo Wcielone, zaczęli śpiewać! 

ks. Wojciech Niemczewski

21 grudnia – św. Piotra Kanizjusza, prezbitera i doktora Kościoła

Piotr Kanizjusz urodził się w 1521 roku w Nijmegen ( Holandia). W 1543 roku wstąpił do jezuitów.

Po święceniach kapłańskich został wezwany przez arcybiskupa Worms, by mu towarzyszył na soborze w Trydencie w charakterze teologa. Następnie skierowano go do krajów germańskich , aby powstrzymał napór protestantyzmu. W 1556 roku św. Ignacy Loyola mianował go pierwszym prowincjałem nowo utworzonej prowincji niemieckiej. W 1558 roku Piotr odbył krótką podróż do Polski, towarzysząc nuncjuszowi Kamilowi Mentuati. Największą sławę Piotr zyskał sobie pismami. Potężne jego dzieło to : Summa nauki katolickiej, na którą złożyły się wykłady, dyskusje i kazania.

Ostatnie lata życia spędził Piotr Kanizy we Fryburgu Szwajcarskim (1580-1597). Zmarł tam 21 grudnia 1597 roku. Jeszcze za życia Piotra Kanizjusza - ukazał się jego pierwszy żywot, napisany przez o. Jakuba Kellera. Aktu beatyfikacji dokonał dopiero w 1864 roku papież Pius IX, a do katalogu świętych i doktorów Kościoła wpisał go uroczyście papież Pius XI w 1925 roku. Relikwie św. Piotra Kanizego spoczywają w kościele jezuitów we Fryburgu szwajcarskim. Jest nazywany ,, Apostołem Niemiec”.

Anna Tusznio