Św. Łukasz opisując nam Zacheusza mówi o nim wszystko. Na początku „zwierzchnik celników i bardzo bogaty”.

W momencie gdy mówi że był bogaty, chce powiedzieć, że bogacz jest w większym niebezpieczeństwie zatracenia się niż inni – takie jest jego przekonanie zaczerpnięte z nauczania Jezusa. Troszkę później mówi nam że „był niskiego wzrostu” , ma na myśli jego posturę moralną. W momencie gdy Jezus przechodzi pod drzewem na którym Zacheusz leczył swoje kompleksy Jezus mówi do niego: „Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu”, Owo „muszę” wskazuje na potrzebę zbawienia tego, który sądził, że go nie potrzebuję. Przyjął go rozradowany i wyleczył swoje kompleksy. „Dziś zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama”. Akcent pada na słowo „dziś”. Dziś Jezus przychodzi do domu każdego z nas aby dać nam zbawienie. To opowiadanie Łukasza nie jest bajką ze szczęśliwym zakończeniem, napisał je dla każdego z nas, którzy uciekamy przed wymogami Ewangelii. Potrzeba decyzji Zacheusza skoku który wykonał z radością aby przyjąć Jezusa do swego domu i do swego życia.

ks. Karol Misiurski

17 listopada – św. Elżbiety Węgierskiej

Elżbieta urodziła się na Węgrzech w 1207 roku jako córka Andrzeja II, króla Węgier i Gertrudy, siostry św. Jadwigi.  W wieku 14 lat wyszła za Ludwika IV . Z małżeństwa urodziło się troje dzieci : Herman, Zofia i Gertruda. Po sześciu latach Ludwik zginął podczas wyprawy krzyżowej. Po śmierci męża - dwudziestoletnia  wdowa musiała opuścić zamek i tułać się z dziećmi w poszukiwaniu schronienia.

Oddała się całkowicie dzieciom, modlitwie, uczynkom pokutnym i miłosierdziu. W 1228 roku Elżbieta złożyła ślub wyrzeczenia się świata i przyjęła habit tercjarki św. Franciszka. Ostatnie lata spędziła w Marburgu, w zbudowanym przez siebie szpitaliku franciszkańskim, usługując chorym i czuwając przy konających. Brała zawsze na siebie najniższe posługi i najbardziej nieprzyjemne prace. Ubodzy byli dla niej źródłem specjalnej łaski i pokory.Benedykt XVI podkreślał w swej katechezie w 1010 roku, że ,,Była kobietą konsekrowaną żyjącą w świecie; razem ze swoimi przyjaciółmi , noszącymi szare habity , stworzyła wspólnotę zakonną”.

Zmarła w nocy z 16 na 17 listopada 1231 roku, w wieku 24 lat. Po czterech latach Grzegorz IX bullą z 27 maja 1235 ogłosił uroczyście Elżbietę świętą.

Jest patronką Niemiec , Węgier oraz Franciszkańskiego Zakonu Świeckich i elżbietanek.

Anna Tusznio