10 listopada – św. Leona Wielkiego , papieża i doktora Kościoła

Leon urodził się około 400 roku w Toskanii. Od młodości wyróżniał się wielką erudycją i zdolnościami dyplomatycznymi. Jako akolita był wysyłany przez papieża Celestyna I do ważnych misji. Po śmierci Sykstusa III został wybrany na papieża i konsekrowany w 440 roku.

Jego pontyfikat( trwający 21 lat)  przypadł na czasy sporów teologicznych i zamieszania pośród hierarchii kościelnej. Poprzez swoich legatów brał udział w soborze w Chalcedonie ( 451) .Leon rozwinął naukę o dwóch naturach w Chrystusie. Sobór Chalcedoński przyjął wiarę w jednego Chrystusa w dwóch naturach ( boskiej i ludzkiej) , tworzących jedną osobę.

Leon wprowadził zasadę liturgicznej , kanonicznej i pastoralnej jedności Kościoła. Wsławił się działalnością charytatywną. Był obrońcą kultury zachodniej . Zmarł 10 listopada 461 roku. Został pochowany w portyku bazyliki św. Piotra. Zachowało się po nim ok. 150 listów i prawie 100 mów wygłoszonych do mieszkańców Rzymu. W 1754 roku Benedykt XIV nadał mu tytuł doktora Kościoła.

Papież Benedykt XVI podkreślił wielkość tego papieża, który jako pierwszy z papieży otrzymał przydomek ,, Wielki”:

,, Jak wskazuje przydomek wcześnie nadany mu przez tradycję, był on naprawdę jednym z największych papieży, którzy przynieśli zaszczyt stolicy rzymskiej, przyczyniając się w znacznym stopniu do umocnienia jej autorytetu i prestiżu. Był pierwszym biskupem Rzymu noszącym imię Leon, które następnie przyjęło dwunastu innych papieży; był również pierwszym papieżem, którego nauki głoszone do ludu gromadzącego się przy nim podczas liturgii przetrwały do naszych czasów”( Benedykt XVI, Audiencja generalna, 5 marca 2008).

Anna Tusznio