"Wiecie, że ci, którzy uchodzą za władców narodów, uciskają je, a ich wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie między wami. Lecz kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie sługą waszym.

W słowach Jezusa dostrzegam ostrzeżenie bardzo przydatne w codzienności.
tyle jest w nas pokusy pokazywania innym KTO TU RZĄDZI, KTO TU JEST SILNIEJSZY, KTO DOMINUJE. Czasem to ładnie nazywamy - że troszczymy się o należny nam autorytet. Jezus zaś podpowiada: NIE TAK BĘDZIE MIĘDZY WAMI. Nie na tym polega wielkość człowieka, żeby pokazywał innym i dawał im odczuć swą władzę i wyższość. Wielkość i autorytet zdobywa się nie poprzez dążenie do dominacji nad innymi, ale w zupełnie inny sposób. "Niech będzie sługą waszym". Prawdziwy autorytet zdobywamy poprzez BYCIE DO DYSPOZYCJI dla drugiego człowieka. Tylko wtedy jest szansa, że on może nas prawdziwie kochać i szanować, będzie to czynił szczerze - bez lęku i zastraszenia. Zachwyca mnie mądrość dzisiejszej ewangelii. Nauczyciel który próbuje zdobyć posłuch, szacunek i dyscyplinę u uczniów, gdy tylko stosuje represje i kary, osiągnie skutek wręcz odwrotny. Pracodawca który gnębi i zastrasza pracowników traci bardzo zyski w firmie, bo pracownicy są jak niewolnicy - nie lubią tego co robią, są mało wydajni, nie są oddani szczerze swej pracy, więc jej owoce będą marne. Szkoda że tak wielu współczesnych nie zauważa tych prawideł i stąd wciąż mamy liczne niepokoje i konflikty w szkołach czy zakładach pracy.

ks. Kamil Sobiech

18 października – św. Łukasza , Ewangelisty

Św. Łukasz Ewangelista urodził się w Antiochii w Syrii. Z zawodu Łukasz był lekarzem, jak o tym pisze wprost św. Paweł Apostoł (Kol 4, 14). Należał do ludzi wykształconych i doskonale obeznanych z ówczesną literaturą. Świadczy o tym jego piękny język grecki, kronikarska dokładność informacji i umiejętność zdobywania źródeł. Około 40 r. po narodzeniu Chrystusa i ok. 7 lat po Jego śmierci ,zapewne w samej Antiochii,  stał się wyznawcą Chrystusa.

Towarzyszył św. Pawłowi podczas drugiej podróży misyjnej. Jakiś czas pozostawał w Filipach, dokąd dotarł ze św. Pawłem, kilka lat później znalazł się znów przy nim i towarzyszył mu nawet, gdy apostoł został uwięziony. Dwie jego księgi to trzecia Ewangelia i Dzieje Apostolskie. Księgi te napisane w języku greckim.

Chociaż sam prawdopodobnie nie znał Jezusa, to jednak badał świadków i od nich jako z pierwszego źródła czerpał wszystkie wiadomości. Formę i układ swej Ewangelii upodobnił do tekstu poprzedników, czyli do Mateusza i Marka. Ubogacił ją jednak w wiele cennych szczegółów, które tamci pominęli w swoich relacjach. Jako jedyny przekazał m.in. scenę zwiastowania i narodzenia Jana Chrzciciela i Jezusa, nawiedzenie św. Elżbiety, pokłon pasterzy, ofiarowanie Jezusa i znalezienie Go w świątyni - jest więc autorem tzw. Ewangelii Dzieciństwa Jezusa.

Dzieje Apostolskie -  to dokument o początkach Kościoła, mówiący o tym, co się działo po wniebowstąpieniu Jezusa. Ponieważ w wielu wypadkach Łukasz sam był uczestnikiem opisywanych wydarzeń, związanych z podróżami apostolskimi św. Pawła, dlatego przekazał ich przebieg z niezwykłą sumiennością.

Dante określił Łukasza "historykiem łagodności Chrystusowej". Nie wiadomo,  gdzie znajduje się grób św. Łukasza. Przyznają się do posiadania jego relikwii Efez, Beocja, Wenecja i Padwa.

Anna Tusznio