16 października – św. Jadwigi Śląskiej

Św. Jadwiga urodziła się około roku 1174 w Bawarii . Pochodziła z rodziny hrabiów Andechs, którzy tytułowali się również książętami Meranii, Kroacji i Dalmacji. W wieku dwunastu lat zaślubiona została Henrykowi Brodatemu, księciu wrocławskiemu i polskiemu. Mieli dwóch synów: Konrada i Henryka oraz trzy córki: Agnieszkę, Zofię i Gertrudę. Ostatnich 28 lat pożycia małżeńskiego małżonkowie przeżyli wstrzemięźliwie, związani ślubem czystości zawartym uroczyście w 1209 roku przed biskupem wrocławskim Wawrzyńcem. Jadwiga miała w chwili składania tego ślubu około 33 lat, a Henryk Brodaty ok. 43 (na pamiątkę tego wydarzenia Henryk zaczął nosić tonsurę mniszą i zapuścił brodę) .

 Na dworze wrocławskim powszechne były zwyczaje i język polski. Jadwiga umiała się do nich dostosować, nauczyła się języka i posługiwała się nim. Jej dwór słynął z karności i dobrych obyczajów, gdyż księżna dbała o dobór osób. Macierzyńską troską otaczała służbę dworu. Wyposażyła wiele kościołów w szaty liturgiczne haftowane ręką jej i jej dwórek. Do dworu księżnej należała również niewielka grupa mężczyzn duchownych i świeckich.

Jadwiga doświadczona była wieloma cierpieniami: w walce zginął jej syn Henryk, narzeczony córki Gertrudy stał się mordercą króla niemieckiego Filipa, jej siostra została zamordowana. Mąż Jadwigi , książę Henryk zaś dostał się do niewoli Konrada Mazowieckiego; gdy Jadwiga pieszo i boso przyszła z Wrocławia do Czerska i rzuciła się do nóg Konradowi, dopiero wyprosiła uwolnienie męża. Jadwiga dzielnie znosiła wszystkie ciosy i cierpienia. Ostatnie lata spędziła w założonym przez siebie klasztorze cysterek w Trzebnicy, gdzie przeoryszą była jej córka Gertruda. Umarła w roku 1243, kanonizowana w 1267 roku. Jest patronką Śląska.

Anna Tusznio