Promocja ksiąg biblioteki diecezjalnej

Drogocenną część kolekcji Biblioteki Diecezjalnej im. Biskupa Jana Bernarda Szlagi w Pelplinie stanowi  zabytkowy księgozbiór. Obok, bodajże najbardziej znanej pozycji -  Biblii 42 wierszowej Gutenberga, wyróżnić można bogaty zbiór inkunabułów oraz ksiąg rękopiśmiennych.
   W 2014 roku w ramach programu finansowanego przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego zrealizowano we współpracy z pracownikami Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu dwa projekty.
Pierwszy z nich obejmował konserwację oraz digitalizację trzech woluminów zawierających inkunabuły:
1. Niavis Paulus, Colores rhetoricae disciplinae, wyd. Martinus Landsberg Lepzig, 1495 rok,
sygn. Inc. Qu. 228, wolumin współoprawny z pięcioma drukami:
Venantius Honorius Clementianus Fortunatus s., De resurrecione Christi Carmen. – Pius II papa: Carmen de passion Domini, wyd. łac.Thanner, Leipzig, 1498/1500 r., sygn. Inc.Qu.229;
Prudentius Aurelius Clemens, Liber Historiarum,( Dittochćon), wyd. Wofgang Stöckel, Leipzig,
ok. 1503 r., sygn. Inc.Qu.230;
Persius Aulus Flaccus, Satire, cum commentis Ioannis Britannici et Iodoci Badii Ascensii,
wyd. Io. De Vingle, Lyon,  7 VIII 1500 r., sygn. In.Qu.231;
Hermanus Torrentinus, Elucidarius carminum et historiarum vel Vocabularius poeticus,
wyd. Koln [Corn. de Zierikzee, post 1500? r.],  sygn. In.Qu.232;
Poggius Florentinus, Facetiae, wyd. Conr. Kachelofen, Leipzig, 1491 r. sygn. Inc.Qu.233.
2. Hollen Gotschalcus Praeceptorium divinae legis, wyd. przez Antoniusa Kobergera w Norymberdze,
22 IX 1497 r., sygn. Inc.Qu. 273.
3. Joannes Nider Praeceptorium divinae legis, sive Expositio decalogi, wyd. Antonius Koberger,
28 VII 1496 r. , Nürnberg, sygn. Inc.Qu.277.

   Drugi projekt zakładał szerokie, interdyscyplinarne badania specjalistyczne oraz digitalizację unikatowego, czternastowiecznego rękopisu na pergaminie GRADUALE DE TEMPORE ET DE SANCTIS, rps. L. 13. Ze względu na bardzo zły stan zachowania zabytku, przewidziano również prace konserwatorskie i restauratorskie. W 2014 roku zrealizowano ich pierwszy etap skupiający się głównie na elementach oprawy kodeksu i zabezpieczeniu bloku manuskryptu przed dalszymi uszkodzeniami.