10 maja – św. Jana z Avila,  prezbitera i doktora Kościoła

Jan urodził się w 1500 roku w Hiszpanii. Pochodził ze szlacheckiej rodziny o korzeniach żydowskich. Po śmierci rodziców rozdał majątek ubogim; przyjąwszy święcenia kapłańskie – podjął wędrowne misje ludowe: katechizował dzieci, uczył dorosłych modlitw, spowiadał. Po 1540 roku poświęcił się dziełu tworzenia sieci kolegiów oraz szkół wyższych.

Zasłynął jako misjonarz ludowy, mistyk, wykładowca akademicki i autor dzieł o życiu duchowym, porywający kaznodzieja. Zmarł w 1569 roku. Beatyfikował go Leon XIII w 1894 roku, kanonizował papież Paweł VI. Benedykt XVI 7 października 2012 r. ogłosił św. Jana z Avili, wraz ze św. Hildegardą z Bingen, doktorem Kościoła powszechnego. Podczas homilii powiedział :

,, Święty Jan z Avili żył w XVI wieku. Znając głęboko Pismo Święte, obdarzony był żarliwym duchem misyjnym. Umiał przenikać ze szczególną głębią tajemnice odkupienia, jakiego Chrystus dokonał dla ludzkości. Człowiek Boży jednoczył nieustanną modlitwę z działaniem apostolskim. Poświęcił się kaznodziejstwu i rozwijaniu praktyki sakramentalnej, koncentrując swe zaangażowanie na udoskonaleniu formacji kandydatów do kapłaństwa, zakonników i świeckich, mając na względzie owocną reformę Kościoła” (Benedykt XVI, Rzym 2012).

Anna Tusznio