Chrystusowa misja głoszenia Dobrej Nowiny o Królestwie Bożym wciąż trwa od dwóch tysiącleci. Dzieje się tak za przyczyną uczniów Jezusa, którzy nieustannie we wspólnocie Kościoła zostają do tego zadania powołani.

Powołanie Apostołów i wezwanie Idźcie i głoście jest wciąż aktualne. Chrystus powołał do głoszenia Dobrej Nowiny nie tylko Apostołów, ale również – jak zapisał św. Łukasz w Ewangelii – siedemdziesięciu dwóch uczniów. Powołanie tak wielu osób do głoszenia ukazuje powszechność głoszenia Królestwa Bożego. Zadanie to nie zostało zarezerwowane tylko i wyłącznie dla grona apostolskiego, ale dla szerszego gremium.

Misja, do której zostało powołanych siedemdziesięciu dwóch, zostaje przez Chrystusa przedstawiona w bardzo realnym wymiarze. Może ona spotkać się z akceptacją, jak również z odrzuceniem. Wysłanie  uczniów jak owce między wilki może niekiedy przestraszyć, bo przecież znając choć odrobinę prawa natury, wiemy jaki może być koniec takiej misji. Uczeń Jezusa, który ma stanąć przed takim wyzwaniem ma być odważny i nieugięty. Taka misja jest prawdziwym Jego naśladowaniem. Chrystus sam stał się ofiarą, stał się Barankiem Bożym złożonym w ofierze za nasze grzechy.

Uniwersalizm zadania głoszenia Królestwa Bożego sprawa, że każdy z nas ma tym zadaniu uczestniczyć. Nie trzeba obawiać się o swój byt. Chrystus zapewniał, że włos z głowy nam nie spadnie, a przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie (Łk 21, 18-19). Poniesiony trud w głoszeniu Dobrej Nowiny i odzwierciedlaniu jej w swoim życiu ma stać się dla chrześcijanina zbliżeniem do Królestwa Bożego. Poprzez ofiarowanie Bogu swojego życia – a czasami nawet męczeństwa – mamy urzeczywistniać tutaj na ziemi Królestwo Boże. To jest właśnie zadanie nam dane – niech w nim nam dopomagają patronowie dnia dzisiejszego: św. Cyryl i św. Metody.

Ks. Maciej Zabrocki

14 lutego – świętych : Cyryla, mnicha i Metodego, biskupa

       Patronów Europy

   Cyryl i Metody byli braćmi, urodzili się w Tesalonikach w IX w. Bracia przebywali w klasztorze w Bitynii, skąd wyruszyli na Krym, by rozwiązać spory religijne między chrześcijanami, Żydami i Saracenami. Po udanej misji zostali wysłani, aby nieść chrześcijaństwo Bułgarom, następnie na Morawy, gdzie wprowadzili język słowiański pisany alfabetem greckim, później do Wenecji. Po śmierci Cyryla – jego brat Metody został konsekrowany na arcybiskupa Moraw i Panonii oraz otrzymał uprawnienia legata.

    Święci uważani są za Apostołów Słowian. Ich dzieło odegrało niezwykle ważną rolę , miało wpływ na kulturę, gdyż zapoczątkowało rozwój języka i piśmiennictwa słowiańskiego. Działalność misjonarzy była później kontynuowana przez ich uczniów, którzy zmuszeni do opuszczenia Moraw znaleźli schronienie w Bułgarii. Jeden, lub kilku uczniów Cyryla  i Metodego opracowało tam nowy, uproszczony alfabet nazwany od imienia Cyryla - cyrylicą.

    W roku 1980 św. Jan Paweł II ogłosił ich – obok św. Benedykta współpatronami Europy. Papież podkreślał ich misyjną posługę w jedności zarówno z Kościołem Konstantynopola, jak i ze Stolicą Następcy Piotra, dając w ten sposób świadectwo jedności Kościoła. Uznał, że można ich postawić za wzór do naśladowania dla współczesnej Europy.

W rozważaniu na Anioł Pański w 1998 roku św. Jan Paweł II ukazał znaczenie wspomnienia tych świętych, które sam podniósł do rangi święta:

,, Wspomnienie świętych Cyryla i Metodego jest też dla mnie sposobnością, by przypomnieć chrześcijanom i wszystkim ludziom dobrej woli na naszym kontynencie o tym, co możemy określić jako «wyzwanie europejskie», to znaczy o potrzebie budowania Europy głęboko świadomej swojej przeszłości, gorliwie zabiegającej o realizację praw człowieka, solidarnej z narodami innych kontynentów w dążeniu do pokoju i rozwoju na skalę światową”.

Anna Tusznio