Niedziela Palmowa

VI niedziela Wielkiego Postu – Niedziela Palmowa czyli Męki Pańskiej – rozpoczyna Wielki Tydzień i wprowadza nas w klimat wydarzeń, które dokonają się w Jerozolimie, a przez nas zostaną upamiętnione w liturgii. Tę niedzielę nazywamy Niedzielą Męki Pańskiej ponieważ Męka Pańska stanowi główną treść Wielkiego Tygodnia. Aby to wydarzenie dobrze przeżyć w liturgii, opis Męki Pańskiej czytamy dwukrotnie: pierwszy raz w niedzielę według Ewangelii synoptycznych (Mateusz, Łukasz, w tym roku Marek) i drugi raz w Wielki Piątek według św. Jana.

Niedziela Palmowa – w tym dniu Chrystus wjechał do Jerozolimy. Dlatego w liturgii błogosławi się palmy, czyta Ewangelię o wjeździe Chrystusa do Jerozolimy oraz następuje procesja, aby to wydarzenie stało się nam bliższe.

„Hosanna. Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie” (Mk 11, 9) – tak lud z wielką radością chwalił Chrystusa w momencie wjazdu do Jerozolimy. Chrystus wjeżdżając do Jerozolimy dokładnie wiedział, co Go spotka. Kiedy wjeżdżał do Jerozolimy wśród ludzi panowała euforia. Zaczęły się sprawdzać proroctwa – wjazd na osiołku miał objawić zbawiciela przynoszącego pokój (por. Za 9, 9). Z ust mieszkańców Jerozolimy wybrzmiał werset psalmu 118,  którym wysławiano godność Chrystusa.

Kilka dni później ten sam lud, który rozkładał płaszcze, słał gałązki palmowe i śpiewał psalm chwaląc Pana, chce wydać Jezusa na śmierć – „Piłat, chcąc uwolnić Jezusa, ponownie przemówił do ludu. Lecz oni wołali: Ukrzyżuj! Ukrzyżuj Go!” (Łk 23, 20-21). Los Jerozolimy, która odrzuciła Chrystusa, przypomina tych wszystkich, którzy nie chcą przyjąć Ewangelii i Chrystusa.

Pewnie i w nas samych, w zależności od sytuacji, może zrodzić się postawa kiedy to raz będziemy Chrystusa wychwalali, a za chwilę wyrzucali Go z naszego życia. Takich sytuacji powinniśmy zdecydowanie się wystrzegać. Weźmy sobie mocno do serca prośbę, którą skierował św. Paweł do Kolosan: „Obyście tylko trwali w wierze, pewni, mocni i niezachwiani w nadziei Ewangelii, którą usłyszeliście” (Kol 1, 23).

ks. Maciej Zabrocki

29 marca – św. Stefana, papieża

Św. Stefan był wnukiem ostatniego króla Italii, zmarł w 1058 roku we Florencji. Wykształcenie zdobył we Francji, gdzie został biskupem. Następnie w Rzymie zajmował stanowisko kanclerza i bibliotekarza. Stamtąd udał się na Monte Cassino i został opatem. Później został mianowany na stanowisko kardynała, wreszcie na Stolicę Piotrową.

Jako papież podjął reformę Kościoła, zwołał kilka synodów. Opracował nowe zasady wyboru papieży, by wyeliminować wpływy cesarza i arystokracji rzymskiej. Zabiegał o przywrócenie jedności Kościołów Wschodniego i Zachodniego.

Święty uczy odnowy życia , wytyczania nowych celów, przestrzegania ustalonych zasad, dążenia do jedności.

Anna Tusznio