24 marca – św. Katarzyny Szwedzkiej

 Katarzyna urodziła się w 1330 roku, była córką św. Brygidy i księcia Ulfa Gudmarssona; zmarła w 1380 roku. Otrzymała pełne wykształcenie i staranne wychowanie.

Została wydana za mąż z rycerza Edgara z Kyren – oboje złożyli ślub dozgonnej czystości. Po śmierci męża oddała się pełnieniu dzieł miłosierdzia, pomagała matce w założeniu i utwierdzeniu zakonu Najświętszego Zbawiciela (brygidek) . Razem odbywały też pielgrzymki do świętych miejsc; po pielgrzymce do Ziemi Świętej  jej matka zmarła.

Katarzyna wstąpiła później do klasztoru brygidek, gdzie złożyła też relikwie św. Brygidy. Po pewnym czasie opuściła klasztor i udała się do Rzymu, gdzie podjęła starania o kanonizację swej matki, której nie doczekała, ale nastąpiła po jej śmierci w 1391 r.

Według podania Katarzyna miała ocalić swoimi modłami Rzym w czasie gwałtownego wylewu rzeki Tybr. Legenda ta jest przedstawiona plastycznie na ścianie kaplicy-domu, który Katarzyna przez szereg lat zamieszkiwała z matką, a później sama.

Ostatnie 25 lat swego życia Katarzyna przeżyła w umartwieniu , pokucie i modlitwie. Uczy gorliwości, wytrwałości w pracy na chwałę Bożą.

Katarzyna jest patronką Szwecji, a także ludzi dotkniętych niepowodzeniem. Została kanonizowana w 1485 roku. 

Anna Tusznio