Effatha (Mk 7, 31-37)

Jezus opuścił okolice Tyru i przez Sydon przyszedł nad Jezioro Galilejskie, przemierzając posiadłości Dekapolu.

Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę. On wziął go na bok, z dala od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka; a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: «Effatha», to znaczy: Otwórz się. Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić.

Jezus przykazał im, żeby nikomu nie mówili. Lecz im bardziej przykazywał, tym gorliwiej to rozgłaszali. I przepełnieni zdumieniem mówili: «Dobrze wszystko uczynił. Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę».

Żeby móc scharakteryzować człowieka można posłużyć się porównaniem go do zamkniętego słoika. Na zewnątrz można dostrzec jego zawartość – widzimy ją przez szkło. Jednakże nic nie zrobimy, jeśli nie usuniemy pokrywki oddzielającej nas od zawartości – do tego czasem potrzeba więcej siły i umiejętności. Przenosząc to na ludzkie realia zauważymy, że w życiu twoim i moim są różne momenty. Czasem jesteśmy szczęśliwi i tym szczęściem zarażamy innych. Niestety nie zawsze tak jest. Bywają momenty smutku i przygnębienia, które mogą zamknąć nas na bliźniego. Czujemy się jak zamknięty słoik. Podobnie czuł się głuchoniemy – nic nie słyszał i nic nie mógł powiedzieć. Potrzebował otwarcia na Jezusa. Zobaczmy jak działa Jezus. Nie jest to efektowny i spektakularny cud. Chrystus pragnął uniknąć rozgłosu – wziął chorego na bok. Spójrzmy na naszą codzienność, tam też jest Jezus, tylko często niezauważony, działający po cichu. Spróbujmy to zobaczyć. Jeśli tego nie widzimy i czujemy się jak słoik, to czas najwyższy, żeby się otworzyć: otworzyć oczy, aby widzieć naszego Pana; uszy, aby docierał do nas Jego głos, język, abyśmy mogli go chwalić. Effatha – jedno krótkie słowo, jakie Jezus dziś wypowiada do głuchoniemego może stać się najpiękniejszą modlitwą dzisiejszego dnia.

Na koniec dzisiejszego słowa mogło Cię ogarnąć zdziwienie – dlaczego Jezus nakazał milczenie. Może dlatego, żeby mówić mniej – a tylko i wyłącznie dobrze (zarówno o Bogu, jak i drugim człowieku).

Dk. Adam Malinowski