Światło silniejsze od ciemności

         Adwent jest okresem liturgicznym bogato wykorzystującym symboliką światła. Liturgia Słowa poświadcza, że jest ono silniejsze od ciemności mającej również odniesienie do wewnętrznej sytuacji człowieka. Chrystus – Światłość Prawdziwa przychodzi, aby rozświetlić ciemności grzechu.

         W pierwszym czytaniu z księgi Izajasza słyszymy zapowiedź znaków, które będą towarzyszyły pojawieniu się Mesjasza: „W ów dzień głusi usłyszą słowa księgi, a oczy niewidomych, wolne od mroku i od ciemności, będą widzieć”. Psalm jest odpowiada słowami: „Pan moim światłem i zbawieniem moim, kogo miałbym się lękać? Pan obroną mojego życia, przed kim miałbym czuć trwogę?”. Natomiast w Ewangelii, która jest spełnieniem starotestamentalnych obietnic Chrystus spełniając prośbę dwóch niewidomych dotyka ich oczu i mówi: „Według wiary waszej niech się wam stanie”. Izajasz miał zatem rację.

         Dekoracje w naszych kościołach odnoszą się do zwycięstwa światła nad ciemnością. Roratka jest świecą symbolizującą Maryję. Ona w mroczny czas adwentu niesie światu Chrystusa. Zwyczaj zapalania roratki pochodzi XIII wieku. Na początku Adwentu przed ołtarzem stawali przedstawiciele różnych stanów i trzymając w dłoniach zapalone świece oznajmiali Sum paratus ad adwentum Domini (Jestem gotowy na przyjście Pana).

         Natomiast wieniec adwentowy z czterema świecami jest symbolem nadziei i życia. Poszczególnym świecom przypisuje się odrębne znaczenie. Pierwsza świeca symbolizuje wyjście Boga z darem łaski do Adama i Ewy. Druga to symbol wiary patriarchów Narodu Wybranego. Trzecia z kolei świeca odnosi się do radości króla Dawida, który celebruje przymierze z Bogiem. Czwarta symbolizuje nauczanie proroków, głoszących przyjście Mesjasza.

         W odpowiedzi na dar Jezusa Chrystusa – Światłości Prawdziwej trzymamy w naszych dłoniach lampiony. Niech będą świadectwem, że nade wszystko nasze serca płoną wiarą, nadzieją i miłością.

Ks. Janusz Chyła